Εξοικειωθείτε με το σώμα σας για μία απολαυστική σεξουαλική ζωή

Το κείμενο επέλεξε και επιμελήθηκε  ο Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου  Γιάννης Ξηντάρας  

Θα μιλήσουμε για το σεξ χωρίς συστολές, χωρίς ντροπές, χωρίς ταμπού, χωρίς ενδοιασμό και χωρίς φόβο.

Καταρχήν, θα πρέπει πρώτα να ψηλαφίσετε το σώμα σας, να το  γνωρίσετε και να εκτιμήσετε την σιλουέτα και την ανατομία σας. Θα πρέπει να εκτιμήσετε το σχήμα του, τη δομή του, το βάρος του και την κατανομή τους. Είναι πολύ σημαντικό για να αποδεχτείτε τη σεξουαλικότητα σας και να αφεθείτε στο σεξ. Οποιοσδήποτε ενδοιασμός σχετικά με το σώμα σας, πχ είμαι παχύς, έχω κυτταρίτιδα, έχω μεγάλο στήθος, κ.ά. θα σας κρατήσουν πίσω και δεν θα αφεθείτε για να απολαύσετε το σεξ με τον σύντροφο σας.

Θα πρέπει να κατανοήσετε πώς ανταποκρίνεται το σώμα σας στα σεξουαλικά ερεθίσματα και η διαμόρφωση μιας θετικής και όμορφης εικόνας γι’ αυτό θα βελτιώσουν τη σεξουαλική σας ζωή. Η ψηλάφηση, λοιπόν, και κάποιες τεχνικές αυτοϊκανοποίησης θα σας διδάξουν επίσης τι χρειάζεστε, τι σας αρέσει  από τη σεξουαλική σας ζωή και πώς να το αποκτήσετε.

Μερικές συμβουλές που θα βοηθήσουν είναι οι εξής παρακάτω: 

  • Αγαπήστε τον εαυτό σας και νιώστε όμορφα με αυτόν.

Συχνά και οι άνδρες και οι γυναίκες αντιμετωπίζουν κάποια θέματα αυτοπεποίθησης. Η αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων βελτιώνει σημαντικά την σεξουαλική ζωή. Πώς θα γίνει αυτό; Με το να αγαπήσετε τα γεννητικά σας όργανα. Αν νιώθετε την όποια ντροπή ή ανασφάλεια, θα δυσκολευτείτε να αποδεχτείτε τη σεξουαλικότητά σας και να ξεπεράσετε τα προβλήματα στη σεξουαλική σας ζωή.

Έρευνες έδειξαν πως η γυναίκα που νιώθει όμορφα με το σώμα της έχει έξι φορές περισσότερες πιθανότητες να απολαύσει μία ικανοποιητική σεξουαλική ζωή απ’ ότι μία γυναίκα που δεν νιώθει καλά. Αν δεν σας αρέσει το ίδιο σας το σώμα, πώς είναι δυνατόν να αφεθείτε και να απολαύσετε την επαφή με τον σύντροφό σας;

Από την άλλη πλευρά, οι άνδρες συχνά προβληματίζονται για το μέγεθος ή το σχήμα του πέους τους. Ο άνδρας έχει ισχυρό συναισθηματικό δεσμό με το μόριο του. Επομένως, αν νιώθει άνετα με αυτό, είναι συχνά πιο άνετος και αυτάρκης κατά τη διάρκεια του σεξ.

  • Εξοικειωθείτε με το σώμα σας.

 Μπορεί να γνωρίζετε τα πάντα για τα γεννητικά σας όργανα, αλλά είναι σημαντικό να εντοπίσετε τις ερωτογενείς σας ζώνες. Να εξετάζετε συχνά σε διαφορετικές φάσεις της ενήλικης ζωής σας καθώς μια γεννά ή η ηλικία μπορεί να αλλάξουν τη μορφή και την υφή τους. Η εξέταση τους θα σας βοηθήσει να γνωρίζετε και να  μαθαίνετε πώς να διαχειρίζεστε την ανταπόκριση του σώματός σας στα ερεθίσματα.

  • Χρειάζεστε εξάσκηση.

Όσο περισσότερο ενεργοί είστε στο σεξουαλικό κομμάτι (είτε με το σεξ είτε με τον αυνανισμό) τόσο θα το απολαμβάνετε. Η υγιής σεξουαλική ζωή συνδέεται με την τακτική επαφή με τον σύντροφο. Σε αντίθετη περίπτωση, η κυκλοφορία στα γεννητικά όργανα περιορίζεται και η σεξουαλική ανταπόκριση μειώνεται. Το μότο «αν δεν το χρησιμοποιείς, το χάνεις» ισχύει για τη σεξουαλική υγεία.

Απόσπασμα από το βιβλίο «Η βίβλος του Sex», της Laura Berman.

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου στο Περιστέρι, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

Ένας παιδοψυχολόγος συμβουλεύει τους γονείς να μην ξεχνάνε τον αντίκτυπο των πράξεων τους.

Γράφει ο Ψυχολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος Γιάννης Ξηντάρας (xidaras.gr)  

Ένα επιστημονικό πείραμα που προέκυψε κάπως τυχαία ήρθε πριν από μερικές δεκαετίες να μας αποδείξει το προφανές: Τη δύναμη της γονεϊκής φιγούρας! Την πολύ μεγάλη σημασία του γονεϊκού προτύπου. Το “αποτύπωμα” του οποίου, από τις πρώτες στιγμές της ζωής μας, καθορίζει το μέλλον μας. Στο πείραμα συμβαίνει το εξής: Τα νεογέννητα παπάκια βρέθηκαν αμέσως μετά τη γέννηση τους μπροστά στον επιστήμονα κι όχι στο φυσικό τους γονέα (τη μαμά πάπια…). Απουσία του δευτέρου άρχισαν να ακολουθούν τον πρώτο καθώς αυτός άρχισε να περπατάει εμπρός τους!

Δυνητικά ήταν σε θέση να τον ακολουθούν μία ζωή…

Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με τις υιοθεσίες: Τα παιδιά που μεγαλώνουν με τους θετούς τους γονείς, τους αποδέχονται στον ρόλο των αντίστοιχων βιολογικών, τους ακολουθούν και μεγαλώνουν μαζί τους για μια ζωή. Γιατί; Γιατί έχουμε ενστικτωδώς την ανάγκη να ανήκουμε κάπου, να ακολουθήσουμε ένα πρότυπο, να συνταχθούμε με κάποιον που έχει δύναμη και ισχύ.

Το ένστικτο της επιβίωσης μας οδηγεί στο κατόπι εκείνου που θα σταθεί δίπλα μας, που γίνεται σημαντικός, τον αντιγράφουμε και μέσα από αυτόν μαθαίνουμε την ζωή. Μέσα από τη διαδικασία της μάθησης, αποκτούμε τις δεξιότητες για να επιβιώσουμε και να ενταχθούμε στην κοινωνία. Και οι πρωτεργάτες μας σ’ αυτή τη διαδικασία είναι πάνω από όλους οι Γονείς!

Γονέας: o σημαντικότερος ρόλος ίσως στην παράσταση της διαβίωσης, στο έργο της διανόησης, ο πρώτος αγωνιστής που θα αναδείξει τους νέους πρωταγωνιστές…

Τα παιδιά μαθαίνουν από τους γονείς τους, μαθαίνουν ότι βιώνουν, μαθαίνουν από αυτά που βλέπουν με τα μάτια τους και ακούνε με τα αυτιά τους, όχι με θεωρίες, ούτε με λόγια αλλά με πράξεις, με έργα. Γι αυτό είναι πολύ σημαντικό οι γονείς να έχουν συνείδηση της αξίας και της σημασίας του ρόλου τους. Να μην ξεχνάμε τον αντίκτυπο των πράξεων μας, των λόγων μας, της παραμικρής μας κίνησης. Λέμε συχνά ότι “τα παιδιά είναι σαν σφουγγάρια, ρουφούν το κάθε τι που αντιλαμβάνονται”. Πόσο αλήθεια είναι! Πόσο μεγάλη ευθύνη προσδίδει στο ρόλο του γονέα, αλλά και πόση ευχαρίστηση να είναι κανείς ευλογημένος με ένα τέτοιο χάρισμα!

Τι καμάρι που νοιώθουμε όταν τα καταφέρνουμε, όταν ακούσουμε μία καλή κουβέντα για τα παιδιά μας και τι πίκρα αν συμβεί έστω και σε μικρή κλίμακα το αντίθετο…

 Η αξία του να είσαι γονιός είναι ανεκτίμητη, μία μοναδική εμπειρία που μας ωριμάζει και δύναται να μας κάνει πολύ, πολύ, πολύ καλύτερους ανθρώπους…

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος στο Περιστέρι, τ.συνεργ. στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία”, μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Εφηβικής Ιατρικής και του Ευρωπαϊκού Συλλόγου Ψυχοθεραπείας. Απόφοιτος Ε.Κ.Π.Α, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

Πώς μπορούμε να αναζωπυρώσουμε την σχέση;

Γράφει ο Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου Γιάννης Ξηντάρας (xidaras.gr)  

Σε μία μακροχρόνια σχέση είναι δύσκολο να αποφύγουμε τη ρουτίνα και να διατηρήσουμε το ενδιαφέρον μας… Διότι η σχέση αυτή είναι ένας ζωντανός οργανισμός – όσο τη φροντίζεις και την ανανεώνεις εσωτερικά τόσο περισσότερο την συντηρείς ζεστή και λειτουργική. Κατά συνέπεια θα μπορούσαμε να πούμε ότι σε μία σχέση δεν πρέπει να προσπαθεί μόνο ένας, οφείλουν να κάνουν προσπάθεια και να συμμετέχουν και οι δύο πλευρές, οι δύο σύντροφοι. Πρέπει δηλαδή να καταβάλλεται αμοιβαία προσπάθεια ώστε να ισχυροποιείται και να έχει διάρκεια μέσα στο χρόνο.

Υπάρχουν κάποια βήματα – τα οποία ναι μεν ακούγονται εύκολα αλλά από την άλλη δύσκολα γίνονται πράξη…- που είναι ιδιαίτερα βοηθητικά για την πορεία της σχέσης εφόσον τηρούνται όμως και από τους δύο συντρόφους.

Πρώτον, η Εμπιστοσύνη, είναι το Α και το Ω μέσα σε μία σχέση. Αν ένα βασικό χαρακτηριστικό της σχέσης είναι η αγάπη το επόμενο εξίσου σημαντικό είναι να εμπιστεύεσαι τον σύντροφό σου. Χωρίς αυτά τα δύο χαρακτηριστικά δεν μπορεί να υπάρξει υγιής σχέση. Το να έχω εμπιστοσύνη σημαίνει ότι αφήνω τον άλλον να αναπνεύσει, να μην φοβάται να πει τη γνώμη του, να μην φοβάται να είναι ο εαυτός του.

Δεύτερον, δεν πρέπει να έχουμε ως στόχο να αλλάξουμε τον σύντροφό μας –άλλωστε, ούτε και εμείς θα δεχόμασταν να μας αλλάξουν-  αλλά να τον Αποδεχτούμε έτσι όπως είναι με τα προτερήματα και τα ελαττώματά του. Δεν χρειάζεται να ασκούμε κριτική σε αυτά που κάνει ο σύντροφός μας μόνο και μόνο επειδή δεν μας αρέσουν, γι’ αυτόν μπορεί να είναι σωστά και για μας λάθος. Και οι δύο απόψεις πρέπει να είναι αποδεχτές…! Σε μία σχέση και οι δύο πλευρές ζητούν τον θαυμασμό, την αγάπη και όχι την κριτική, την γκρίνια και την επίπληξη.

 Τρίτον, οφείλουμε μέσα στη σχέση να έχουμε και τον Προσωπικό μας Χώρο και Χρόνο για να καλύπτουμε τις δικές μας ανάγκες. Οι υποχρεώσεις δεν τελειώνουν, επομένως δεν πρέπει να νιώθουμε τύψεις επειδή κάνουμε κάτι για τον εαυτό μας (π.χ. πάμε γυμναστήριο, πάμε μία βόλτα με τους φίλους κλπ). Το ότι κάνουμε πράγματα που μας ευχαριστούν δεν σημαίνει ότι παραμελούμε τον σύντροφό μας ή ότι δεν τον αγαπάμε.

Τέταρτον, δεν χρειάζεται να είμαστε Εγωιστές, ας ζητάμε συγνώμη όταν κάπου είμαστε λάθος. Πάντα μέσα σε μία σχέση θεωρούμε ότι για όλα φταίει ο άλλος… Μήπως, όμως έχουμε και μείς μερίδιο ευθύνης…; Εννοείται πως ναι! Ας διώξουμε τον εγωισμό και ας βάλουμε την πρωτοβουλία σε δράση… Μην μένουμε παθητικοί, δεν θα ωφελήσει κάπου αυτό, ας πλησιάσουμε με χαμόγελο στα χείλη τον σύντροφο και ας του πούμε: «Συγνώμη… έχεις δίκιο, έκανα λάθος!». Το μόνο σίγουρο είναι πως παρόμοια συμπεριφορά θα δεχτούμε και από τον ίδιο…

Τέλος, μην κρατάμε τα συναισθήματά μας, ας τα εκφράσουμε. Δεν χρειάζεται να κρατάμε κακίες, ότι μας ενοχλεί πρέπει να το συζητάμε για να βρεθεί κάποια λύση. Επίσης, γιατί να έχουμε κρατήματα; Η ζωή είναι μικρή ας πούμε μία καλή κουβέντα στον άνθρωπο που αγαπάμε, ας δείξουμε ότι τον νοιαζόμαστε και ότι τον υπολογίζουμε…

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου στην Αθήνα, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

Οι ανησυχίες των εφήβων σχετικά με την εικόνα τους

Γράφει ο Ψυχολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος Γιάννης Ξηντάρας (xidaras.gr)  

Η εφηβεία είναι μία περίοδος που οι νέοι διέπονται από πολλές ανησυχίες και άγχη. Μία από αυτές είναι και το θέμα της εξωτερικής εμφάνισης. Τους απασχολεί πάρα πολύ πως νιώθουν οι ίδιοι με αυτή και πως φαίνονται στους τρίτους. Μάλιστα, αρκετές φορές συμβαίνει να έχουν διαστρεβλωμένη εικόνα από αυτή που ισχύει στην πραγματικότητα. Αυτό έχει να κάνει με την αυτοεκτίμησή που έχουν, δηλαδή ποια είναι τα πρότυπα τους και ποια κριτήρια έχουν υιοθετήσει μεγαλώνοντας.

Όμως, σημασία έχει πώς αισθάνονται οι ίδιοι αντικρίζοντας το είδωλο τους στον καθρέφτη. Πρέπει να παρατηρήσουν αν η αίσθηση που έχουν για τον εαυτό τους ταιριάζει με τα λεγόμενα των περίγυρο τους. Αν παρατηρήσουν πως είναι διαφορετικά, τότε θα πρέπει να εξετάσουν αν  οι προσδοκίες τους είναι ρεαλιστικές για την εξωτερική τους εμφάνιση. Σε αυτή την ηλικία επηρεάζονται με τα πρότυπα που προβάλλονται σε ΜΜΕ και σε social media, που συνήθως είναι φωτογραφίες καλαίσθητες αλλά επεξεργασμένες στην τελειότερη εικόνα. Πολύ συχνά θα υποστηρίξει ένα όμορφο αγόρι «Η μύτη μου είναι χάλια… ντρέπομαι πολύ για αυτή. Μακάρι να είχα τη μύτη του Τάδε μοντέλου» ή ένα αδύνατο κορίτσι θα πει «Θεέ μου, πως πάχυνα έτσι. Μακάρι να ήμουν σαν την Τάδε ηθοποιό».

Προσοχή σε αυτές τις περιπτώσεις, υπάρχει ο κίνδυνος να παγιδευτούν σε έναν τρόπο ζωής         που μπορεί να θέσουν την ζωής τους σε καταστάσεις καταστροφικές τόσο για την υγεία τους όσο και για την ψυχολογία τους. Για παράδειγμα, αν τους δημιουργηθεί η εμμονή πως στερούνται ομορφιάς, η διάθεση τους θα είναι μόνιμα κακή, ανασφαλής και εσωστρεφής. Αν τους δημιουργηθεί η εμμονή του πάχους θα οδηγηθούν σε εξαντλητικές δίαιτες. Όλα αυτά θα έχουν ως αποτέλεσμα, να μην τους απομένει ενέργεια για να απολαύσουν στιγμές και δραστηριότητες που έχουν ανάγκη τη δεδομένη χρονική περίοδο της ζωής σου, όπως οι φιλίες και τα φλερτ.

Τέλος, δεν είναι κακό να μιλήσουν για τις όποιες ανασφάλειες τους ή προβληματισμούς έχουν για την εμφάνιση τους με τους γονείς τους ή με τους φίλους τους και γιατί όχι αν χρειάζεται να λάβουν ιατρική και ψυχολογική βοήθεια. Πριν όμως φτάσουν σε αυτό το σημείο, ας σκεφτούν ότι όσο περισσότερο αποδεχόμαστε τον εαυτό μας όπως είναι εξωτερικά, καταβάλλοντας παράλληλα την κάθε δυνατή προσπάθεια για μια υγιεινή ζωή (δηλαδή σωστή διατροφή και άθληση) τόσο περισσότερο θα εκπέμπουν αυτοπεποίθηση και ομορφιά στους γύρω τους.

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος στο Περιστέρι, τ.συνεργ. στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία”, μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Εφηβικής Ιατρικής και του Ευρωπαϊκού Συλλόγου Ψυχοθεραπείας. Απόφοιτος Ε.Κ.Π.Α, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

Τα 5 βασικά βήματα για τη σωστή επικοινωνία με τον σύντροφο μας

Γράφει ο Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου Γιάννης Ξηντάρας (xidaras.gr)  

Τα ζευγάρια συχνά αντιμετωπίζουν προβλήματα  επικοινωνίας και προκειμένου να μην δημιουργήσουν εντάσεις, επιλέγουν να τα αφήσουν, να διογκωθούν χωρίς να δοθεί κάποια λύση. Λογικό είναι, η καθημερινότητα και οι πολλές υποχρεώσεις να  φθείρουν μία σχέση. Τα προβλήματα επικοινωνίας όμως είναι ένα διαφορετικό κομμάτι, τα οποία θα μπορούσαμε να βελτιώσουμε με αυτά τα βήματα:

1) ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ ΧΡΟΝΟΣ: Σκόπιμο είναι να βρίσκουμε τον σωστό χρόνο για να συζητήσουμε με τη σχέση μας. Όσο γεμάτο και αν είναι το πρόγραμμα μας, θα ήταν καλό να βρούμε μία στιγμή της ημέρας που να εξυπηρετεί και τους δύο για να κάνουμε μια κουβέντα για όσα μας απασχολούν. Συνήθως, μια καλή ώρα είναι το βράδυ, αφού βάλουμε για ύπνο τα παιδιά.

2) ΑΚΟΥΜΕ: Ας ακούσουμε τι έχει να μας πει ο σύντροφος μας και ας σταματήσουμε να μιλάμε μόνο εμείς. Προφανώς κάτι θα έχει να μας πει, που ίσως μέχρι τώρα δεν είχαμε δώσει σημασία. Μη βάζουμε το ΕΓΩ μας μπροστά, ας ακούσουμε ποιες είναι οι ανάγκες και οι επιθυμίες του συντρόφου μας.

3) ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ: Στο διάλογο μας με το σύντροφο μας, οφείλουμε να είμαστε σαφείς και ειλικρινείς. Να πούμε ακριβώς αυτά που σκεφτόμαστε και θέλουμε. Μόνο τότε θα είναι σωστή η επικοινωνία μας. Αν διστάζουμε πως ίσως μας υποτιμήσει, ή φοβόμαστε πως μπορεί να υπάρχει άσχημη συμπεριφορά ή θεωρούμε ανούσιο το να μοιραζόμαστε τις σκέψεις μας, τις επιθυμίες μας στο σύντροφό μας τότε δεν θέτουμε σωστές βάσεις για τη σχέση μας. Είναι σημαντικό να μιλάμε με τον σύντροφό μας χωρίς εντάσεις αλλά με ηρεμία.

4) ΘΑΡΡΟΣ: Αν προκύψει η οποιαδήποτε δυσκολία στην επικοινωνία με τον σύντροφο μας, δεν σιωπούμε. Έχουμε το θάρρος της άποψης μας! Η σιωπή αντί να επιλύσει το πρόβλημα μας απομακρύνει από το σύντροφό μας.  Καλό θα ήταν να συζητάμε τα όποια προβλήματα προκύπτουν.

5) ΑΛΛΗΛΟΣΕΒΑΣΜΟΣ: Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει μεταξύ του ζευγαριού στην επικοινωνία ο αλληλοσεβασμός και η αλληλοκατανόηση. Να κατανοούμε ο ένας τις ανάγκες του άλλου, να ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλον σε οποιαδήποτε προσπάθεια κι αν κάνουμε και να δείχνουμε ο ένας στον άλλο το θαυμασμό και την αγάπη μας.

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου στην Αθήνα, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

Έχουν και οι γονείς ανάγκες; Σίγουρα έχουμε και σίγουρα τις δικαιούμαστε

Γράφει ο Ψυχολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος Γιάννης Ξηντάρας (xidaras.gr)  

Συχνά διαβάζουμε άρθρα και έρευνες σχετικά με τις ανάγκες και τα δικαιώματα των παιδιών. Με ποιον τρόπο θα τα κάνουμε ευτυχισμένα, πώς να χειριστούμε μία κατάσταση, τι τα κάνει να νιώθουν πλήρη και χαρούμενα. Και καλά κάνουμε… αφού είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχουμε και χρειάζονται την προσοχή, το ενδιαφέρον και την φροντίδα μας.

Εμείς όμως;

Εμείς οι γονείς έχουμε ανάγκες;

Δικαιούμαστε να έχουμε;

Σίγουρα έχουμε! Και σίγουρα δικαιούμαστε!

  1. Οι γονείς έχουμε ανάγκη από ανάγκη και φροντίδα.
  2. Οι γονείς έχουμε ανάγκη από ελεύθερο χρόνο.
  3. Οι γονείς έχουμε ανάγκη από ξεκούραση.
  4. Αρέσουν και σε εμάς τα γλυκά, οι τούρτες και τα παγωτά.
  5. Αρέσουν και σε εμάς τα παιχνίδια, η τηλεόραση, ο υπολογιστής και ο κινηματογράφος.
  6. Μας αρέσουν οι βόλτες, πάσης φύσεως.
  7. Έχουμε κι εμείς φίλους, που θέλουμε να τους συναντάμε, να κάνουμε μαζί τους πράγματα.
  8. Μας αρέσει η θάλασσα, το κολύμπι, το βουνό, η κατασκήνωση, το περπάτημα, το τρέξιμο, το ποδήλατο…
  9. Θέλουμε κι εμείς τους γονείς μας (αν τους έχουμε) και μας λείπουν (αν δεν τους έχουμε)
  10. Θέλουμε κι εμείς να ακούμε τα μπράβο μας… και γιατί όχι να μας κανακέψουν!

Η αλήθεια είναι πως όσες είναι οι ανάγκες, οι επιθυμίες και τα δικαιώματα των παιδιών, τόσες είναι και των γονιών. Όμως, τα παιδιά έχουν τον πρώτο λόγο – τους ανήκει, τους αξίζει και εμείς τους τον παραχωρούμε: εξάλλου είναι τόσο ωραίο να είσαι γονιός… και για αυτό με χαρά θα μοιραστούμε μαζί τους τη σοκολάτα μας!

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος στο Περιστέρι, τ.συνεργ. στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία”, μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Εφηβικής Ιατρικής και του Ευρωπαϊκού Συλλόγου Ψυχοθεραπείας. Απόφοιτος Ε.Κ.Π.Α, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

Η καλή ψυχολογία είναι το πάν

Γράφει ο Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας (xidaras.gr)

Η καλή ψυχολογία είναι το πάν!

Η θετική σκέψη είναι σημαντική για την καλή ψυχική υγεία. Σε όποιον τομέα και αν το σκεφτούμε: στην υγεία, στην ψυχολογία, στα κοινωνικά, στα οικονομικά, παντού! Είναι σημείο αναφοράς η θετικότητα στην ζωή μας, ένας ασφαλής δείκτης πως θα πάνε όλα καλά.

Αντίπαλο δέος η αρνητικότητα. Η μιζέρια, η άρνηση, η πεποίθηση πως τα πράγματα θα πάνε άσχημα, τίποτα καλό δεν πρόκειται να συμβεί, κανείς δεν πρόκειται να μας βοηθήσει. Η κλασσική διαμάχη ανάμεσα στο καλό και το κακό. Η διαμάχη του ναι, του μπορώ, του αγαπώ, με αυτή του όχι, του δεν μπορώ, του μισώ…  Έχετε αναρωτηθεί πως θα ήταν η ζωή μας αν δεν υπήρχε η αισιοδοξία, το χαμόγελο, η αγάπη, η στοργή, η ελπίδα;

Ας μην απαντήσουμε σε αυτή τη ρητορική ερώτηση και ας μιλήσουμε για το νόημα της ευτυχίας, της ελευθερίας και της αγάπης:

Ευτυχία: Σε αυτή στοχεύουμε όλοι μας… ένα υπέρτατο αγαθό. Αν την νιώθουμε τότε θέλουμε να την αξιοποιήσουμε , να την απολαύσουμε, να ζήσουμε κάθε της στιγμή αλλιώς την επιζητούμε, προσπαθούμε για να την επιτύχουμε. Ποσό συχνά ευχόμαστε  «Να είσαι πάντα ευτυχισμένος»… Η ευτυχία τα περικλείει όλα… περικλείει υγεία, επαγγελματική επιτυχία, οικογενειακή γαλήνη.

Ελευθερία: Πολλή σημαντική η ύπαρξη της. Για την ύπαρξη της ελευθερίας, ο κόσμος έχει φτάσει και στον πόλεμο. Είναι πολύ σημαντικό να νιώθεις αλλά και να είσαι ελεύθερος στην έκφραση σου, στις μετακινήσεις σου, μέσα στην οικογένεια σου… μέσα στη σχέση σου. Να έχεις την ελευθερία να εκφράσεις την άποψη σου, να απομονωθείς σε ένα μέρος για να ανασυγκροτήσεις τις σκέψεις σου.

Αγάπη: Ο Απόστολος Παύλος είχε γράψει στο 13ο Κεφάλαιο προς Κορινθίους Α’ Επιστολή τον «Ύμνο της Αγάπης».  Περιγράφει την αγάπη ως την σημαντικότερη και ανώτερη από όλες τις υπόλοιπες αρετές.  Τονίζει πως η αγάπη είναι το αποτέλεσμα μιας πράξης που έγινε με γνώμονα την καλοσύνη και την ευτυχία. Η αγάπη ως αρετή είναι ανώτερη και αιώνια. Τα χαρακτηριστικά της είναι πως δεν ζηλεύει, δεν αυθαδιάζει, δεν διαλογίζεται με το κακό, δεν χαίρεται με την αδικία, χαίρεται με την αλήθεια, ανέχεται, ελπίζει και υπομένει.

 

Εμείς είμαστε οι δημιουργοί της ζωής μας, ας χρησιμοποιήσουμε τα «χαρούμενα» χρώματα της παλέτας… αγάπη, ευτυχία, δημιουργία, σεβασμός, ελευθερία, εμπιστοσύνη και ας αφήσουμε τα μουντά χρώματα του θύμου, της ζήλιας, της αμφισβήτησης, του μίσους στην άκρη. Δημιουργήστε μία ευχάριστη εικόνα για τον εαυτό και τους γύρω σας.

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος στο Περιστέρι, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».

 

Οι αξίες μου είναι σημαντικές και η ελευθερία μου αδιαπραγμάτευτη

Γράφει ο Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας (xidaras.gr)

Συχνά γίνεται παρανόηση  με την έννοια του διεκδικώ… Τι σημαίνει διεκδικώ; Διεκδικώ λοιπόν σημαίνει να σέβομαι πάνω απ΄όλα τον εαυτό μου, να εκφράζω τη στάση μου καθαρά, χωρίς να φοβάμαι και έχω την πεποίθηση ότι οι αξίες μου είναι σημαντικές και δεν πρέπει να υποβαθμίζονται από τους άλλους., να τιμώ και να «μάχομαι» ώστε να μην παραβιάζονται α όριά μου (προσωπικά, οικογενειακά, εθνικά…).  Διεκδικώ σημαίνει η εγρήγορση της συνείδησής μου, η ανάγκη μου για αυτοπροστασία και αυτοσεβασμό, η πεποίθησή μου ότι οι αξίες μου είναι σημαντικές και η ελευθερία μου αδιαπραγμάτευτη.

  1. Να διαμορφώσω ένα πλαίσιο, ένα σημείο αναφοράς, που να με προσδιορίζει δηλαδή να εμπεριέχει τις σκέψεις μου, τις απόψεις μου, τις αξίες μου και τα πιστεύω μου. Ένα πλαίσιο σταθερό ώστε να αντέχει στα προβλήματα και στις επιρροές της σύγχρονης κοινωνίας. Ένα πλαίσιο στο οποίο θα μπορείς να ελίσσεσαι με τις συνθήκες της καθημερινότητας.
  2. Μαθαίνω να βάζω τα όρια μου όπου αυτό χρειάζεται. Και πιστέψτε με, χρειάζεται αρκετές φορές στη ζωή μας να πρέπει να πω ΌΧΙ γιατί αν δε το πω οι άλλοι θα το αντιληφθούν όπως τους εξυπηρετεί, δηλαδή ΝΑΙ! Επομένως, τι θα καταφέρω; Να γεμίζω το πρόγραμμα μου  με ευθύνες και υποχρεώσεις που πρέπει να διεκπεραιώσω γιατί δεν έθεσα το πλαίσιο (της προηγούμενης παραγράφου)…
  3. Εκφράζω τα θέλω μου. Εκφράζω καθαρά τι με ευχαριστεί, τι με εξυπηρετεί, τι με ικανοποιεί. Βέβαια, κανείς δεν εγγυάται ότι επειδή εγώ θέλω κάτι θα γίνει κιόλας… Όμως είναι ωραίο κανείς να διεκδικεί το καλύτερο για τον εαυτό του, αρκεί να το κάνει χωρίς να καταπιέζει τους άλλους!
  4. Αναλαμβάνω τις ευθύνες των σκέψεων μου, των εκφράσεων μου και των πράξεων μου. Διότι θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία…
  5. Να αποβάλλω από το μυαλό μου τις διάφορες ουτοπίες που μας παρασύρουν για μια εικόνα ατσαλάκωτη και άφθαρτη. Δεν πρέπει να φοβάμαι μήπως “χαλάσει” η εικόνα μου γιατί τότε κινδυνεύω να χάσω τον εαυτό μου και εντέλει να μην είμαι ΕΓΏ. Ποτέ δεν πρόκειται εξάλλου να με αποδεχτούν όλοι. Ούτε πρόκειται ποτέ να τα έχω ΟΛΑ!

—————————————————————————————————————–

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος στην Αγία Παρασκευή, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».

 

Διαζύγιο: πως ενημερώνουμε το παιδί για την απόφαση των γονιών του

Γράφει ο Ψυχολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος Γιάννης Ξηντάρας (paidi-efivos.gr)    

Κάθε χωρισμός (σε περίπτωση γάμου το διαζύγιο) είναι δύσκολος και επώδυνος, όταν υπάρχει και παιδί είναι μία επιπλέον δυσκολία. Η δυσκολία έγκειται στο πώς να διαχειριστούν οι γονείς το παιδί. Είναι μία άβολη κατάσταση. Πρέπει να το ενημερώσουν; Να του μιλήσουν μαζί ή χωριστά ο καθένας; Μήπως να προσποιούνται το ζευγάρι; Οι ερωτήσεις , οι σκέψεις πολλές και η αγωνία μεγάλη. Ουσιαστικά, οι γονείς θέλουν το παιδί να μην πληγωθεί και να γίνει η όλη  διαδικασία του χωρισμού όσο πιο ανώδυνα γίνεται.

Προσωπικά δεν γνωρίζω κανένα διαζύγιο που να έληξε εύκολα και ευχάριστα… η διαδικασία του είναι επώδυνη καθώς σηματοδοτεί ένα τέλος. Το παιδί δε το προστατεύουμε αποκρύπτοντας του την αλήθεια. Δυστυχώς αναπόφευκτα θα στεναχωρηθεί, θα πονέσει, θα χρειαστεί το χρόνο του για να δεχτεί την νέα πραγματικότητα. Δεν υπάρχει κάποιος μαγικός τρόπος για να μεταφερθεί η συνθήκη του διαζυγίου και να μην πληγωθεί το παιδί… και αυτό πρέπει οι γονείς να το πάρουν ως δεδομένο. Κατά συνέπεια η προσπάθεια τους, πρέπει να βασιστεί στην ειλικρίνεια, να μιλήσουν με ηρεμία και εστιάζοντας στην ουσία. Συγκεκριμένα:

  • Καλό είναι η συζήτηση μεταξύ γονιών και παιδί να γίνει όταν το ζευγάρι έχει πάρει τις οριστικές του αποφάσεις. Τι εννοώ; Να μην γίνει, όταν το ζευγάρι δεν είναι σίγουρο για το διαζύγιο τους και υποβάλλουν το παιδί σε ένα κλίμα ανασφάλειας. Ούτε όμως και αρκετά αργότερα και παραμένει το παιδί σε ένα χώρο αμφιβολίας και μη ειλικρίνειας.
  • Καλό είναι η συζήτηση να γίνει και με τους δυο γονείς παρόντες. Η εικόνα που σχηματίζεται στο παιδί είναι πως μπορεί ως ζευγάρι να χωρίζουμε αλλά ως γονείς παραμένουμε μαζί, ενωμένοι.
  • Καλό είναι στη συζήτηση οι γονείς να μην κατηγορούν ο ένας στον άλλον, να μην επικρίνουν, να μην τσακωθούν μπροστά στο παιδί. Αντιθέτως, η συζήτηση να παραμείνει στη σχέση τους με το παιδί και όχι στη αναμεταξύ τους.
  • Καλό είναι να τονίζουμε στη συζήτηση μαζί τους πως το παιδί δεν ευθύνεται για κανένα λόγο για την απόφαση τους. Τα παιδιά νιώθουν ενοχικά και είναι ωφέλιμο να του ξεκαθαριστεί και να ελαφρυνθεί από αυτό το βάρος.
  • Προσοχή! Η συζήτηση γίνεται για να ενημερωθεί το παιδί για την απόφαση των γονιών του, το διαζύγιο και όχι για να μας πει την γνώμη του. Επιτρέπουμε στα παιδιά να εκφράσουν τα συναισθήματα τους. Τα παιδιά θα θυμώσουν, θα στεναχωρηθούν, θα θελήσουν τον χρόνο τους για να μπορέσουν να μεταβολίσουν το συναισθηματικό τους φορτίο…

Μόνο με ειλικρίνεια, αμεσότητα, ηρεμία και υπομονή μπορούμε να προσεγγίσουμε ένα θέμα δύσκολο και λεπτό όπως αυτό ενός διαζυγίου.

—————————————————————————————————

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος στο Περιστέρι, τ.συνεργ. στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία”, μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Εφηβικής Ιατρικής και του Ευρωπαϊκού Συλλόγου Ψυχοθεραπείας. Απόφοιτος Ε.Κ.Π.Α, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

Όταν ο ένας πιάνει το χέρι του άλλου και αποφασίζουν να προχωρήσουν μαζί…

Γράφει ο Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου  Γιάννης Ξηντάρας  

Ας μιλήσουμε για την κατεύθυνση αυτή τη φορά. Προς ποια κατεύθυνση εσείς οδεύετε; Ο σύζυγός σας; Είναι παράλληλες; Ταυτίζονται ..ή κάπου, σε κάποιο σημείο συναντιούνται;

Υπάρχει ένα παραμύθι για μεγάλους και εκεί λέει πως οι ζωές των δύο συντρόφων σε μία σχέση είναι σαν δύο σύννεφα, στα βάθη του ουρανού κινούνται μαζί, μπερδεύονται μεταξύ τους, χωρίζουν, ενώνονται πάλι και κάποια στιγμή.. διαλύονται. Και τότε η στιγμή αυτή είναι οδυνηρή. Το ζευγάρι σκέφτεται «Και τώρα; Πού πάμε;» Είναι αυτή η κομβική στιγμή που και οι δύο τους, αρκετές φορές, ο ένας πιάνει το χέρι του άλλου και αποφασίζουν να προχωρήσουν μαζί, με νέα «ταυτότητα», για νέους προορισμούς, ώριμους, που ο δρόμος τους θα ζυμωθεί, θα αλλάξει και επαναπροσδιοριστεί ίσως αμέτρητες φορές.

Είναι λοιπόν, νομίζω, σημαντικό να δούμε πού βρισκόμαστε με το/τη σύζυγό μας. Κοιτάζουμε προς την ίδια κατεύθυνση; Έχουμε κοινούς στόχους στη ζωή μας; Ίσως κάποιος από τους δύο να είναι πιο «μπροστά», ίσως ο άλλος πιο «πίσω». Αυτό όμως είναι ασήμαντο μπροστά στην απόφαση της κοινής πορείας που έχουν οι δύο επιλέξει να βαδίσουν.

Αν είστε στη θέση εκείνου που πιστεύει ότι «προπορεύεται», ας κοιτάζει συνέχεια πίσω του, να απλώνει ένα χέρι βοηθείας στον/στην αγαπημένη του και να του δείχνει με αγάπη έναν κοντινό τους στόχο, να το υπενθυμίζει με γλύκα (διότι ..προσοχή σε κάποιες ιδιοσυγκρασίες, εύθραυστες ή εκρηκτικές). Αν είστε αυτός/αυτή που βρίσκεστε «πίσω», μην αισθανθείτε άσχημα ή μειονεκτικά! Εμπιστευτείτε την κατάσταση της αγάπης που έχετε μέσα μας και ζητήστε βοήθεια. Αν δε ζητήσετε βοήθεια από τον άνθρωπο που αγαπάτε και εμπιστεύεστε, από ποιον θα ζητήσετε; Είναι ανακουφιστικό και πολλές φορές σωτήριο!

Έχετε σκεφτεί τις έννοιες «υποκειμενικό και αντικειμενικό» σε μία σχέση; Κάθε σχέση όταν ξεκινά είναι υποκειμενική. Ο καθένας με ένα δικό του τρόπο αντιλαμβάνεται την άλλη πλευρά. Σαν κάτι διαφορετικό, έξω από εμάς τους ίδιους. Μετά όμως, με το πέρασμα του χρόνου και την κοινή τριβή, η έννοια «υποκειμενική» σαν να γίνεται «αντικειμενική». Είναι ο κοινός στόχος, είναι ότι βλέπουμε μέσα από τα μάτια του άλλου, ότι νιώθουμε αυτό που νιώθει, είναι η αγάπη που τα κάνει όλα πιο καθολικά, πιο πραγματικά θα έλεγα, καθώς φεύγουμε από τα όρια του μικρού μας εαυτού.

Μη σας τρομάζει όμως αυτός ο μακρύς δρόμος. Γιατί είναι κοινός και θα κρατηθείτε από κάπου ή αν πέσετε! Γιατί.. η όλη εξέλιξη είναι σαν τη διαδικασία στην οποία υποβάλλεται το ευτελές κάρβουνο, που μετά από την επίμονη και επίπονη επεξεργασία του, το σμίλευμά του, γίνεται κάτι όμορφο και πολύτιμο.. ένα διαμάντι!

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου στο Περιστέρι, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.