Γράφει η ψυχολόγος- Οικογενειακή σύμβουλος Αγλαΐα Κρητικού, επιστημονικός συνεργάτης του Κέντρου Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».

Συχνά, παρατηρούμε ότι όταν αγαπάμε κάτι ή κάποιον θέλουμε να του αφιερώσουμε χρόνο, να τον φροντίσουμε, να τον θαυμάζουμε, να τον χαιρόμαστε με κάθε τρόπο. Εδώ μας ενδιαφέρει η αγάπη των γονιών προς τα παιδιά, η οποία με την έννοια που θα δώσουμε δεν είναι δεδομένη.

Αγάπη δεν είναι παροχές χωρίς όρια, ανοχή ή ικανοποίηση μόνο των αναγκών του παιδιού. Αγάπη είναι να μοιραζόμαστε πολύτιμο κι ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά μας και έχοντας την ευκαιρία έτσι να παρατηρήσουμε συμπεριφορές, ενδεχομένως και δυσλειτουργικές, να θαυμάσουμε ικανότητες και τέλος να τα εκτιμήσουμε.

Τα παιδιά που γνωρίζουν ότι οι γονείς τους τα εκτιμούν έχουν το μεγαλύτερο δώρο από αυτούς για τη ζωή τους. Γιατί έτσι νιώθουν ότι «αξίζουν», απαραίτητη προϋπόθεση για κοινωνικοποίηση (όταν μιλάμε για μικρά παιδιά), ομαλή ενηλικίωση (όταν μιλάμε για εφήβους) και εντέλει ψυχική υγεία.

«Αξίζω» λοιπόν σημαίνει:

1). Εκτιμώ τον εαυτό μου.

2). Μπορώ να φροντίσω τον εαυτό μου.

3). Εκτιμώ και προσέχω τους άλλους.

4). Εκτιμώ τη ζωή και αξιοποιώ τον πολύτιμο χρόνο που μας έχει δοθεί.

Η αληθινή φροντίδα των γονιών προς τα παιδιά, η εκτίμηση, το ασφαλές πλαίσιο (σαφή και σταθερά όρια χωρίς το φόβο της εγκατάλειψης), συνιστούν την ΑΓΑΠΗ που χρειάζονται τα παιδιά για να μεγαλώσουν και να γίνουν ψυχικά υγιή άτομα στην κοινωνία.

Η «Επαφή» είναι ένα σύγχρονο κέντρο συμβουλευτικής και ψυχολογικής υποστήριξης εφήβων, ενηλίκων και ζευγαριών, με επιστημονικό υπεύθυνο τον Γιάννη  Ξηντάρα Ψυχολόγο-Παιδοψυχολόγο στην Αγία Παρασκευή.

Γράφει ο Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου  Γιάννης Ξηντάρας  

Διεκδικώ σημαίνει ότι αναγνωρίζω τις προσωπικές μου δυνατότητες και αδυναμίες, τα δικά μου προτερήματα και ελαττώματα, αναλαμβάνω την ευθύνη για τη στάση μου και τις πράξεις μου, ενώ παράλληλα σέβομαι και αναγνωρίζω την αντίθετη άποψη από τη δική μου. Με λίγα λόγια διεκδικώ σημαίνει σέβομαι, τιμώ! Σέβομαι και τους άλλους και τον εαυτό μου και δεν επιτρέπω σε κανέναν να παραβιάζει τα όριά μου, είτε είναι προσωπικά, είτε είναι οικογενειακά, είτε είναι εθνικά. Τέλος, διεκδικώ σημαίνει ότι εκφράζω τη στάση μου καθαρά, χωρίς να φοβάμαι και έχω την πεποίθηση  ότι οι αξίες μου είναι σημαντικές και δεν πρέπει να υποβαθμίζονται από τους άλλους.

Παρακάτω ακολουθούν κάποιες συμβουλές που βοηθούν στην ενίσχυση της διεκδικητικότητας.

• Σίγουρα θα βοηθήσει αν μάθουμε περισσότερο τον εαυτό μας, τις πεποιθήσεις μας, τις απόψεις μας, τα πιστεύω μας. Πώς θα γίνει αυτό…; Αν διαμορφώσουμε ένα προσωπικό πλαίσιο αναφοράς που μας προσδιορίζει και μας ταιριάζει. Ένα πλαίσιο που θα έχει ισχυρές βάσεις και θα μας προστατεύει από τους εξωγενείς κινδύνους, τους κινδύνους της κοινωνίας μας.
• Σημαντικό είναι να λέμε πιο συχνά «ΟΧΙ, δεν θα το κάνω αυτό!». Το ΟΧΙ είναι μία λέξη που σπάνια την χρησιμοποιούμε ή καλύτερα που αποφεύγουμε να χρησιμοποιήσουμε για να μην φανούμε κακοί στους άλλους. Στο τέλος, καταλήγουμε να λέμε σε όλους ΝΑΙ και ας μην μας αντιπροσωπεύει. Έτσι χάνουμε την ουσία της ζωής, γεμίζουμε με υποχρεώσεις μόνο και μόνο για να ευχαριστηθούν οι άλλοι και δεν μας μένει λίγο χρόνος για εμάς, για τον εαυτό μας. Ας προσέξουμε τον εαυτό μας και ας βάλουμε όρια σε αυτά που μας αρέσουν και σε αυτά που δεν μας αρέσουν.
•  Είναι σημαντικό να εκφράζουμε τις επιθυμίες μας και να κάνουμε όνειρα. Να έχουμε το θάρρος να δηλώσουμε τα «θέλω» μας, να διεκδικήσουμε το καλύτερο για τον εαυτό μας χωρίς βέβαια να καταπιέζουμε τους άλλους! Άλλωστε η διεκδικητική συμπεριφορά είναι μία κοινωνική δεξιότητα που μας επιτρέπει να μεταδίδουμε τις επιθυμίες μας, τις ανάγκες μας χωρίς να προκαλούμε «βλάβη», να προσβάλουμε ή να περιορίζουμε τους άλλους.
• Για να λειτουργήσει σωστά η διεκδικητική συμπεριφορά είναι σημαντικό να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες των πράξεών μας και να παραδεχόμαστε τα λάθη μας.
• Τέλος, να είμαστε ο «εαυτός» μας! Δεν ωφελεί πουθενά με το να προσποιούμαστε κάτι άλλο από αυτό που είμαστε πραγματικά. Πιο σπουδαίο είναι να σεβόμαστε τον εαυτό μας και να κάνουμε πράγματα που μας γεμίζουν και ταιριάζουν στην ιδιοσυγκρασία μας παρά να δρούμε ή να επιλέγουμε καταστάσεις μόνο και μόνο για να μας αποδεχτούν όλοι οι άλλοι και στο τέλος να μην μας αρέσει ο ίδιος μας ο εαυτός.

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου στο Περιστέρι, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

Παν. Τσαλδάρη & Σαρανταπόρου (πλησίον Μετρό Περιστερίου), Περιστέρι
2105770353

Γράφει ο Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας.

Είναι στιγμές στη ζωή μας που ψάχνουμε να βρούμε ένα νόημα, ίσως βαθύτερο από αυτό που ήδη έχουμε ανακαλύψει. Κάτι διαφορετικό, πιο σαγηνευτικό, πιο φωτεινό ή μυστηριώδες.

Το ψάχνουμε στις ανθρώπινες σχέσεις κατά κύριο λόγο. Σε βλέμματα, σε λέξεις, σε κινήσεις. Το ψάχνουμε στην εργασία μας, κυνηγάμε την επιτυχία, ένα στόχο πιο υψηλό από αυτό που έχουμε κατακτήσει. Λαχταράμε να γνωρίσουμε άλλους κόσμους, επίσης. Ταξιδεύουμε. Μαγευόμαστε από οτιδήποτε άλλο έχει αυτός ο κόσμος να μας δείξει, να μας δώσει απλόχερα. Θέες, καταστάσεις, στιγμές που ούτε είχαμε ποτέ φανταστεί ότι θα μπορούσαμε να γνωρίσουμε, να δούμε, να «επικοινωνήσουμε». Άλλες φορές αναζητάμε το κάτι διαφορετικό σε στιγμές, στην καθημερινότητά μας. Ίσως είναι ο τρόπος που βλέπουμε ένα χαμόγελο ενός παιδιού στο δρόμο, μία καλημέρα που θα μας πει ο γείτονάς μας ή ακόμα και το «τι κάνετε;» από έναν άγνωστο. Και η απάντηση «είμαι καλά» είναι ομολογουμένως ένα άλλο θέμα.., αλλά ενδιαφέρον, λόγω του νοήματος που κλείνει μέσα της και της αλήθειας ή όχι που κουβαλάει. Δεν είναι λίγες οι φορές που ακούγεται κάτι σαν μία τυπική ρουτίνα αυτή η έκφραση, άλλες φορές όμως έχει τόσο χρώμα, τέτοια «προσωπικότητα», που δε δίνει καθόλου την εντύπωση ότι ειπώθηκε μηχανικά, από συνήθεια. Είναι κάτι σαν δήλωση ή (προς)ευχή.
Τέτοιες λοιπόν στιγμές που γυρεύουμε αυτό το κάτι διαφορετικό είναι που ανακαλύπτουμε πως ξεδιπλώνεται μπροστά μας ένα τέλειο έργο. Το έργο της ζωής μας που είναι μοναδικό για τον καθένα μας. Και τότε μέσα στην ύπαρξή μας, καμωμένη από ύλη και αστέρια, ξεκινάει μια διαδικασία …αυτή της αφύπνισης. Μια αφύπνιση σε πολλά επίπεδα, με διαφορετικούς μικρούς σκοπούς που όλοι τους όμως καταλήγουν ίσως σε έναν κοινό σκοπό.
Αν ο μακρόκοσμος βρίσκεται στο μικρόκοσμο, ας κάνουμε μια βουτιά μέσα μας να τον ανακαλύψουμε!
Ίσως το θεωρήσετε φαντασία …αλλά μερικές φορές η φαντασία είναι πιο σπουδαία από τη γνώση και όπως έχει ειπωθεί: «η πραγματικότητα είναι αυταπάτη ..αλλά απλώς επίμονη».
Μη φοβάστε να κάνετε λάθη σε αυτή σας την αναζήτηση, γιατί όποιος δεν έχει κάνει λάθος, δεν έχει δοκιμάσει κάτι καινούριο και όποιος έχει δοκιμάσει κάτι καινούριο, έχει κατακτήσει μια ακόμη στροφή στην πολύ μεγάλη πορεία της ζωής του.
Ζωή και μυστήριο θα μπορούσαν να είναι συνώνυμα: Μυστήριο.. η πηγή κάθε αληθινής τέχνης και κάθε επιστήμης.
Αϊνστάιν

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος στην Αγία Παρασκευή, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

Λεωφ. Μαραθώνος 79, Σταυρός Αγίας Παρασκευής, Αγία Παρασκευή
Τηλ. 2106619177

Γράφει ο Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας (xidaras.gr)
Όλοι μας, μικροί και μεγάλοι προσπαθούμε, αγωνιούμε, για να είμαστε χαρούμενοι, επιδιώκουμε την ευτυχία. Κι αυτό γιατί η ευτυχία είναι μια κατάσταση που φαίνεται πως είναι απαραίτητη για να έχει νόημα η καθημερινότητά μας, οι σχέσεις μας με τους άλλους, αλλά και με τον ίδιο μας τον εαυτό.
Από την άλλη πλευρά, η δυστυχία μοιάζει με το υπέρτατο κακό. Κανείς δεν την θέλει, δεν την επιθυμεί, δεν την εύχεται σε κανέναν, ιδίως στα αγαπημένα του πρόσωπα (και λογικό είναι). Και αυτό που επιθυμούμε για αυτούς είναι να είναι καλά και να έχουν «μια καλή ζωή».
Ποιο μπορεί να είναι το ‘’μυστικό’’ για την ευτυχία; Τι μπορεί να μας κάνει ευτυχισμένους; Γιατί κάποιοι άνθρωποι είναι ευτυχισμένοι και κάποιοι δεν τα έχουν καταφέρει; Τι τους διαφοροποιεί;
Θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε μερικές παραμέτρους για την ευτυχία. Δεν θα μιλήσουμε για υλικά αγαθά πχ ένα ακριβό αυτοκίνητο, ένα μεγάλο σπίτι. Θα αναφερθούμε σε άυλα αγαθά και αξίες οι οποίες δεν αγοράζονται αλλά υπάρχουν ελεύθερα. Αρκεί να τα συνειδητοποιήσουμε και να τα διεκδικήσουμε για τις ζωές μας. Ποιες είναι αυτές οι αξίες;
1). Ο προάγγελος της ευτυχίας είναι η ευχαρίστηση. Κατανοήστε το καλό στη ζωή σας και υποδεχτείτε το. Αποδεχτείτε κάθε όμορφη στιγμή που σας δίνει η ζωή στην καθημερινότητά σας. Ο ήλιος ή και η βροχή, ο σύντροφος σας, τα παιδιά σας, ένα νόστιμο φαγητό, μία ξεκούραστη βόλτα, λίγος ελεύθερος χρόνος, λίγη ξεκούραση… Θα μπορούσα να σας απαριθμήσω άπειρες στιγμές από την καθημερινότητα που αν τα αναγνωρίσουμε και τα απολαύσουμε αρκούν για να μας κάνει ευτυχισμένους.
2). Η συγχώρεση είναι σημαντική. Αν κατανοήσουμε την ανθρώπινη αδυναμία και την συγχωρέσουμε τότε μπορούμε να προστατέψουμε τον εαυτό μας από τον πόνο και την στενοχώρια. Ενώ αν δεν μπορούμε να συγχωρέσουμε τότε ο θυμός και ο πόνος διογκώνονται και δεν αφήνουν χώρο για ήρεμα και όμορφα συναισθήματα.
3). Φίλοι… τα αδέρφια που επιλέγουμε. Είναι η συντροφιά μας, οι άνθρωποι που θα μοιραστούμε είτε τη λύπη είτε τη χαρά μας. Είναι αυτοί, οι οποίοι θα μας σταθούν στα δύσκολα και θα μας συντροφεύσουν στα εύκολα. Είναι αυτοί που δεν προσποιούμαστε κάποια άλλη εικόνα (πιθανότατα αρεστή στο κοινωνικό σύνολο) αλλά είμαστε ο εαυτός μας, ο πραγματικός. Οι φίλοι είναι η «επένδυση» της ζωής μας που θα μας «πλουτίσει» τη ψυχή και την καρδιά.
4). Ευγένεια… τι ωραία θα ήταν να αφήναμε στην άκρη τις ύβρεις, την εκδικητικότητα, το μίσος, την κακία. Η ευγένεια θα σας ανοίξει ψυχικά και θα σας γεμίσει ευχαρίστηση. Ενώ η ανθρώπινη κακία δεν προσφέρει απολύτως τίποτα, αντιθέτως φθείρει και σας «στενεύει» ψυχικά, με αποτέλεσμα να δυσφορείτε και να μην περνάτε καλά.
5). Να ζείτε το εδώ και τώρα .Το παρόν είναι ο μόνος χρόνος που υπάρχει. Το παρελθόν πέρασε… έφυγε, ενώ το μέλλον δεν έχει έρθει ακόμη, δε το γνωρίζουμε. Μην μένετε αλυσοδεμένοι σε κάποιο γεγονός που έγινε ή καθηλωμένοι σε κάτι που μπορεί να συμβεί αλλά δεν έχει γίνει. Ζήστε το τώρα, είναι η μόνη, αληθινή πραγματικότητα.
Η ευτυχία κρύβεται στα απλά, τα μικρά, τα καθημερινά. Η ευτυχία είναι στο χέρι μας και είναι πιο εύκολη να την επιτύχουμε από όσο νομίζουμε…

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος στο Περιστέρι, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».

Παν. Τσαλδάρη & Σαρανταπόρου (πλησίον Μετρό Περιστερίου), Περιστέρι
2105770353