Γράφει ο Ψυχολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος Γιάννης Ξηντάρας (xidaras.gr)  

Ένα επιστημονικό πείραμα που προέκυψε κάπως τυχαία ήρθε πριν από μερικές δεκαετίες να μας αποδείξει το προφανές: Τη δύναμη της γονεϊκής φιγούρας! Την πολύ μεγάλη σημασία του γονεϊκού προτύπου. Το “αποτύπωμα” του οποίου, από τις πρώτες στιγμές της ζωής μας, καθορίζει το μέλλον μας. Στο πείραμα συμβαίνει το εξής: Τα νεογέννητα παπάκια βρέθηκαν αμέσως μετά τη γέννηση τους μπροστά στον επιστήμονα κι όχι στο φυσικό τους γονέα (τη μαμά πάπια…). Απουσία του δευτέρου άρχισαν να ακολουθούν τον πρώτο καθώς αυτός άρχισε να περπατάει εμπρός τους!

Δυνητικά ήταν σε θέση να τον ακολουθούν μία ζωή…

Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με τις υιοθεσίες: Τα παιδιά που μεγαλώνουν με τους θετούς τους γονείς, τους αποδέχονται στον ρόλο των αντίστοιχων βιολογικών, τους ακολουθούν και μεγαλώνουν μαζί τους για μια ζωή. Γιατί; Γιατί έχουμε ενστικτωδώς την ανάγκη να ανήκουμε κάπου, να ακολουθήσουμε ένα πρότυπο, να συνταχθούμε με κάποιον που έχει δύναμη και ισχύ.

Το ένστικτο της επιβίωσης μας οδηγεί στο κατόπι εκείνου που θα σταθεί δίπλα μας, που γίνεται σημαντικός, τον αντιγράφουμε και μέσα από αυτόν μαθαίνουμε την ζωή. Μέσα από τη διαδικασία της μάθησης, αποκτούμε τις δεξιότητες για να επιβιώσουμε και να ενταχθούμε στην κοινωνία. Και οι πρωτεργάτες μας σ’ αυτή τη διαδικασία είναι πάνω από όλους οι Γονείς!

Γονέας: o σημαντικότερος ρόλος ίσως στην παράσταση της διαβίωσης, στο έργο της διανόησης, ο πρώτος αγωνιστής που θα αναδείξει τους νέους πρωταγωνιστές…

Τα παιδιά μαθαίνουν από τους γονείς τους, μαθαίνουν ότι βιώνουν, μαθαίνουν από αυτά που βλέπουν με τα μάτια τους και ακούνε με τα αυτιά τους, όχι με θεωρίες, ούτε με λόγια αλλά με πράξεις, με έργα. Γι αυτό είναι πολύ σημαντικό οι γονείς να έχουν συνείδηση της αξίας και της σημασίας του ρόλου τους. Να μην ξεχνάμε τον αντίκτυπο των πράξεων μας, των λόγων μας, της παραμικρής μας κίνησης. Λέμε συχνά ότι “τα παιδιά είναι σαν σφουγγάρια, ρουφούν το κάθε τι που αντιλαμβάνονται”. Πόσο αλήθεια είναι! Πόσο μεγάλη ευθύνη προσδίδει στο ρόλο του γονέα, αλλά και πόση ευχαρίστηση να είναι κανείς ευλογημένος με ένα τέτοιο χάρισμα!

Τι καμάρι που νοιώθουμε όταν τα καταφέρνουμε, όταν ακούσουμε μία καλή κουβέντα για τα παιδιά μας και τι πίκρα αν συμβεί έστω και σε μικρή κλίμακα το αντίθετο…

 Η αξία του να είσαι γονιός είναι ανεκτίμητη, μία μοναδική εμπειρία που μας ωριμάζει και δύναται να μας κάνει πολύ, πολύ, πολύ καλύτερους ανθρώπους…

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος στο Περιστέρι, τ.συνεργ. στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία”, μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Εφηβικής Ιατρικής και του Ευρωπαϊκού Συλλόγου Ψυχοθεραπείας. Απόφοιτος Ε.Κ.Π.Α, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

Γράφει ο Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου Γιάννης Ξηντάρας (xidaras.gr)  

Σε μία μακροχρόνια σχέση είναι δύσκολο να αποφύγουμε τη ρουτίνα και να διατηρήσουμε το ενδιαφέρον μας… Διότι η σχέση αυτή είναι ένας ζωντανός οργανισμός – όσο τη φροντίζεις και την ανανεώνεις εσωτερικά τόσο περισσότερο την συντηρείς ζεστή και λειτουργική. Κατά συνέπεια θα μπορούσαμε να πούμε ότι σε μία σχέση δεν πρέπει να προσπαθεί μόνο ένας, οφείλουν να κάνουν προσπάθεια και να συμμετέχουν και οι δύο πλευρές, οι δύο σύντροφοι. Πρέπει δηλαδή να καταβάλλεται αμοιβαία προσπάθεια ώστε να ισχυροποιείται και να έχει διάρκεια μέσα στο χρόνο.

Υπάρχουν κάποια βήματα – τα οποία ναι μεν ακούγονται εύκολα αλλά από την άλλη δύσκολα γίνονται πράξη…- που είναι ιδιαίτερα βοηθητικά για την πορεία της σχέσης εφόσον τηρούνται όμως και από τους δύο συντρόφους.

Πρώτον, η Εμπιστοσύνη, είναι το Α και το Ω μέσα σε μία σχέση. Αν ένα βασικό χαρακτηριστικό της σχέσης είναι η αγάπη το επόμενο εξίσου σημαντικό είναι να εμπιστεύεσαι τον σύντροφό σου. Χωρίς αυτά τα δύο χαρακτηριστικά δεν μπορεί να υπάρξει υγιής σχέση. Το να έχω εμπιστοσύνη σημαίνει ότι αφήνω τον άλλον να αναπνεύσει, να μην φοβάται να πει τη γνώμη του, να μην φοβάται να είναι ο εαυτός του.

Δεύτερον, δεν πρέπει να έχουμε ως στόχο να αλλάξουμε τον σύντροφό μας –άλλωστε, ούτε και εμείς θα δεχόμασταν να μας αλλάξουν-  αλλά να τον Αποδεχτούμε έτσι όπως είναι με τα προτερήματα και τα ελαττώματά του. Δεν χρειάζεται να ασκούμε κριτική σε αυτά που κάνει ο σύντροφός μας μόνο και μόνο επειδή δεν μας αρέσουν, γι’ αυτόν μπορεί να είναι σωστά και για μας λάθος. Και οι δύο απόψεις πρέπει να είναι αποδεχτές…! Σε μία σχέση και οι δύο πλευρές ζητούν τον θαυμασμό, την αγάπη και όχι την κριτική, την γκρίνια και την επίπληξη.

 Τρίτον, οφείλουμε μέσα στη σχέση να έχουμε και τον Προσωπικό μας Χώρο και Χρόνο για να καλύπτουμε τις δικές μας ανάγκες. Οι υποχρεώσεις δεν τελειώνουν, επομένως δεν πρέπει να νιώθουμε τύψεις επειδή κάνουμε κάτι για τον εαυτό μας (π.χ. πάμε γυμναστήριο, πάμε μία βόλτα με τους φίλους κλπ). Το ότι κάνουμε πράγματα που μας ευχαριστούν δεν σημαίνει ότι παραμελούμε τον σύντροφό μας ή ότι δεν τον αγαπάμε.

Τέταρτον, δεν χρειάζεται να είμαστε Εγωιστές, ας ζητάμε συγνώμη όταν κάπου είμαστε λάθος. Πάντα μέσα σε μία σχέση θεωρούμε ότι για όλα φταίει ο άλλος… Μήπως, όμως έχουμε και μείς μερίδιο ευθύνης…; Εννοείται πως ναι! Ας διώξουμε τον εγωισμό και ας βάλουμε την πρωτοβουλία σε δράση… Μην μένουμε παθητικοί, δεν θα ωφελήσει κάπου αυτό, ας πλησιάσουμε με χαμόγελο στα χείλη τον σύντροφο και ας του πούμε: «Συγνώμη… έχεις δίκιο, έκανα λάθος!». Το μόνο σίγουρο είναι πως παρόμοια συμπεριφορά θα δεχτούμε και από τον ίδιο…

Τέλος, μην κρατάμε τα συναισθήματά μας, ας τα εκφράσουμε. Δεν χρειάζεται να κρατάμε κακίες, ότι μας ενοχλεί πρέπει να το συζητάμε για να βρεθεί κάποια λύση. Επίσης, γιατί να έχουμε κρατήματα; Η ζωή είναι μικρή ας πούμε μία καλή κουβέντα στον άνθρωπο που αγαπάμε, ας δείξουμε ότι τον νοιαζόμαστε και ότι τον υπολογίζουμε…

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου στην Αθήνα, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

Γράφει ο Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου Γιάννης Ξηντάρας (xidaras.gr)  

Τα ζευγάρια συχνά αντιμετωπίζουν προβλήματα  επικοινωνίας και προκειμένου να μην δημιουργήσουν εντάσεις, επιλέγουν να τα αφήσουν, να διογκωθούν χωρίς να δοθεί κάποια λύση. Λογικό είναι, η καθημερινότητα και οι πολλές υποχρεώσεις να  φθείρουν μία σχέση. Τα προβλήματα επικοινωνίας όμως είναι ένα διαφορετικό κομμάτι, τα οποία θα μπορούσαμε να βελτιώσουμε με αυτά τα βήματα:

1) ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ ΧΡΟΝΟΣ: Σκόπιμο είναι να βρίσκουμε τον σωστό χρόνο για να συζητήσουμε με τη σχέση μας. Όσο γεμάτο και αν είναι το πρόγραμμα μας, θα ήταν καλό να βρούμε μία στιγμή της ημέρας που να εξυπηρετεί και τους δύο για να κάνουμε μια κουβέντα για όσα μας απασχολούν. Συνήθως, μια καλή ώρα είναι το βράδυ, αφού βάλουμε για ύπνο τα παιδιά.

2) ΑΚΟΥΜΕ: Ας ακούσουμε τι έχει να μας πει ο σύντροφος μας και ας σταματήσουμε να μιλάμε μόνο εμείς. Προφανώς κάτι θα έχει να μας πει, που ίσως μέχρι τώρα δεν είχαμε δώσει σημασία. Μη βάζουμε το ΕΓΩ μας μπροστά, ας ακούσουμε ποιες είναι οι ανάγκες και οι επιθυμίες του συντρόφου μας.

3) ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ: Στο διάλογο μας με το σύντροφο μας, οφείλουμε να είμαστε σαφείς και ειλικρινείς. Να πούμε ακριβώς αυτά που σκεφτόμαστε και θέλουμε. Μόνο τότε θα είναι σωστή η επικοινωνία μας. Αν διστάζουμε πως ίσως μας υποτιμήσει, ή φοβόμαστε πως μπορεί να υπάρχει άσχημη συμπεριφορά ή θεωρούμε ανούσιο το να μοιραζόμαστε τις σκέψεις μας, τις επιθυμίες μας στο σύντροφό μας τότε δεν θέτουμε σωστές βάσεις για τη σχέση μας. Είναι σημαντικό να μιλάμε με τον σύντροφό μας χωρίς εντάσεις αλλά με ηρεμία.

4) ΘΑΡΡΟΣ: Αν προκύψει η οποιαδήποτε δυσκολία στην επικοινωνία με τον σύντροφο μας, δεν σιωπούμε. Έχουμε το θάρρος της άποψης μας! Η σιωπή αντί να επιλύσει το πρόβλημα μας απομακρύνει από το σύντροφό μας.  Καλό θα ήταν να συζητάμε τα όποια προβλήματα προκύπτουν.

5) ΑΛΛΗΛΟΣΕΒΑΣΜΟΣ: Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει μεταξύ του ζευγαριού στην επικοινωνία ο αλληλοσεβασμός και η αλληλοκατανόηση. Να κατανοούμε ο ένας τις ανάγκες του άλλου, να ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλον σε οποιαδήποτε προσπάθεια κι αν κάνουμε και να δείχνουμε ο ένας στον άλλο το θαυμασμό και την αγάπη μας.

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου στην Αθήνα, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

Γράφει ο Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας (xidaras.gr)

Η καλή ψυχολογία είναι το πάν!

Η θετική σκέψη είναι σημαντική για την καλή ψυχική υγεία. Σε όποιον τομέα και αν το σκεφτούμε: στην υγεία, στην ψυχολογία, στα κοινωνικά, στα οικονομικά, παντού! Είναι σημείο αναφοράς η θετικότητα στην ζωή μας, ένας ασφαλής δείκτης πως θα πάνε όλα καλά.

Αντίπαλο δέος η αρνητικότητα. Η μιζέρια, η άρνηση, η πεποίθηση πως τα πράγματα θα πάνε άσχημα, τίποτα καλό δεν πρόκειται να συμβεί, κανείς δεν πρόκειται να μας βοηθήσει. Η κλασσική διαμάχη ανάμεσα στο καλό και το κακό. Η διαμάχη του ναι, του μπορώ, του αγαπώ, με αυτή του όχι, του δεν μπορώ, του μισώ…  Έχετε αναρωτηθεί πως θα ήταν η ζωή μας αν δεν υπήρχε η αισιοδοξία, το χαμόγελο, η αγάπη, η στοργή, η ελπίδα;

Ας μην απαντήσουμε σε αυτή τη ρητορική ερώτηση και ας μιλήσουμε για το νόημα της ευτυχίας, της ελευθερίας και της αγάπης:

Ευτυχία: Σε αυτή στοχεύουμε όλοι μας… ένα υπέρτατο αγαθό. Αν την νιώθουμε τότε θέλουμε να την αξιοποιήσουμε , να την απολαύσουμε, να ζήσουμε κάθε της στιγμή αλλιώς την επιζητούμε, προσπαθούμε για να την επιτύχουμε. Ποσό συχνά ευχόμαστε  «Να είσαι πάντα ευτυχισμένος»… Η ευτυχία τα περικλείει όλα… περικλείει υγεία, επαγγελματική επιτυχία, οικογενειακή γαλήνη.

Ελευθερία: Πολλή σημαντική η ύπαρξη της. Για την ύπαρξη της ελευθερίας, ο κόσμος έχει φτάσει και στον πόλεμο. Είναι πολύ σημαντικό να νιώθεις αλλά και να είσαι ελεύθερος στην έκφραση σου, στις μετακινήσεις σου, μέσα στην οικογένεια σου… μέσα στη σχέση σου. Να έχεις την ελευθερία να εκφράσεις την άποψη σου, να απομονωθείς σε ένα μέρος για να ανασυγκροτήσεις τις σκέψεις σου.

Αγάπη: Ο Απόστολος Παύλος είχε γράψει στο 13^ο Κεφάλαιο προς Κορινθίους Α’ Επιστολή τον «Ύμνο της Αγάπης».  Περιγράφει την αγάπη ως την σημαντικότερη και ανώτερη από όλες τις υπόλοιπες αρετές.  Τονίζει πως η αγάπη είναι το αποτέλεσμα μιας πράξης που έγινε με γνώμονα την καλοσύνη και την ευτυχία. Η αγάπη ως αρετή είναι ανώτερη και αιώνια. Τα χαρακτηριστικά της είναι πως δεν ζηλεύει, δεν αυθαδιάζει, δεν διαλογίζεται με το κακό, δεν χαίρεται με την αδικία, χαίρεται με την αλήθεια, ανέχεται, ελπίζει και υπομένει.

Εμείς είμαστε οι δημιουργοί της ζωής μας, ας χρησιμοποιήσουμε τα «χαρούμενα» χρώματα της παλέτας… αγάπη, ευτυχία, δημιουργία, σεβασμός, ελευθερία, εμπιστοσύνη και ας αφήσουμε τα μουντά χρώματα του θύμου, της ζήλιας, της αμφισβήτησης, του μίσους στην άκρη. Δημιουργήστε μία ευχάριστη εικόνα για τον εαυτό και τους γύρω σας.

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος στο Περιστέρι, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».

Γράφει ο Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας (xidaras.gr)

Βλέπω γύρω μου μερικούς ανθρώπους πιεσμένους, να τους κυριεύει το άγχος και μερικούς να ψάχνουν τρόπους να το αντιμετωπίσουν όπως είναι τα αγχολυτικά φάρμακα, ο έλεγχος της αναπνοής, ο διαλογισμός, ή η πίστη σε ένα Θεό… Και όντως τίποτα από αυτά δεν είναι «κακό», ή «λάθος».

Υπάρχει όμως και κάτι ακόμη που μπορούμε να κάνουμε… και είναι το απολύτως τίποτα.  Μια δυνατότητα που δεν χρειάζεται να προσπαθήσουμε για κάτι παραπάνω, παρά μόνο η ψυχική και σωματική ηρεμία μας. Στην κουβέντα μας θα την πούμε »αποδοχή».

Τι σημαίνει αποδοχή; Τι αποδέχομαι;

Αποδοχή είναι η ικανότητα να αναγνωρίζω τί μου συμβαίνει κάθε στιγμή χωρίς πανικό και υπερβολές. Κατανοώ το θέμα που με απασχολεί στις πραγματικές του διαστάσεις, προσεγγίζω με ρεαλισμό τα γεγονότα, παραμένω ταπεινός, εντέλει αποδέχομαι.

Αποδοχή, κατανόηση, ταπεινότητα… δύσκολα τα πράγματα… και όντως είναι αλλά πραγματικά αξίζει!

Τι κάνουμε συνήθως; Θυμώνουμε, πανικοβαλλόμαστε κα στο τέλος  στενοχωριόμαστε. Και τι καταφέρνουμε; Λύθηκε κάποιο πρόβλημα με τον θυμό και την στενοχώρια; Ή μήπως επιδεινώθηκε; Όλοι κατανοείτε ποιες είναι οι απαντήσεις. Μόνο σε κατάσταση ηρεμίας και αποδοχής μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα καθημερινά θέματα της ζωής μας.

Η ζωή δεν είναι εύκολη αλλά είναι θαυμάσια!

Ας την αποδεχτούμε…

——————————————————————————————————–

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος στο Περιστέρι, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».

Παν. Τσαλδάρη & Σαρανταπόρου (πλησίον Μετρό Περιστερίου), Περιστέρι
2105770353

Γράφει ο Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας (xidaras.gr)

Συναισθήματα είναι όλα αυτά που νοιώθουμε είτε ευχάριστα είτε δυσάρεστα. Από τα πιο συνήθη συναισθήματα είναι  η ευτυχία, η δυστυχία, η χαρά, η στενοχώρια, η θλίψη, η ευχαρίστηση, ο θυμός, η αγάπη, το μίσος κ.ά.

Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος έτσι ώστε το να νιώθουμε είναι δεδομένο, αναπόφευκτο και στο τέλος φυσιολογικό. Το ζητούμενο είναι κάθε φορά που έχω ένα συναίσθημα να μπορώ να το αναγνωρίζω, να το κατανοώ, να το διαχειρίζομαι και εντέλει να το αποδέχομαι.

Συνήθως, δεν τηρούμε όλη την προηγούμενη σειρά, με αποτέλεσμα να μπλοκάρουμε την αποδοχή των συναισθημάτων μας. Μπορεί να αναγνωρίσουμε επιφανειακά κάποιο αρνητικό συναίσθημα αλλά να μην το διαχειριστούμε επαρκώς. Επόμενο είναι να εγκλωβιστεί μέσα μας, να μην το βγάζουμε και να οδηγηθούμε σε δυσάρεστα συναισθήματα.

Όπως επίσης, και με τα ευχάριστα συναισθήματα… Μερικές φορές δεν ξέρουμε πώς να διαχειριστούμε, πώς να εξωτερικεύσουμε τη χαρά μας. Το εγκλωβίζουμε και αυτό μέσα μας… Όλα μέσα και στο τέλος «πνιγόμαστε» σε μια κουταλιά απλών, καθημερινών συναισθημάτων!

Και μπλοκάρουμε…

Δεν είναι ότι δεν νοιώθουμε, αλλά έχουμε μπλοκάρει τα συναισθήματά μας. Καταλαβαίνω ότι είναι πολύ εύκολο να δώσω μία συμβουλή  «Εκφράσου», «Μην τα κρατάς μέσα σου», «Ανοίξου». «Απελευθερώσου» στο μπλοκάρισμα σου.

Η αλλαγή, όμως, για να γίνει πρέπει να το θέλεις και να προσπαθήσεις πολύ!

Η επιλογή είναι δική σου!

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος στο Περιστέρι, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».

Παν. Τσαλδάρη & Σαρανταπόρου (πλησίον Μετρό Περιστερίου), Περιστέρι
2105770353