Γράφει ο Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας (xidaras.gr)
Όλοι μας, μικροί και μεγάλοι προσπαθούμε, αγωνιούμε, για να είμαστε χαρούμενοι, επιδιώκουμε την ευτυχία. Κι αυτό γιατί η ευτυχία είναι μια κατάσταση που φαίνεται πως είναι απαραίτητη για να έχει νόημα η καθημερινότητά μας, οι σχέσεις μας με τους άλλους, αλλά και με τον ίδιο μας τον εαυτό.
Από την άλλη πλευρά, η δυστυχία μοιάζει με το υπέρτατο κακό. Κανείς δεν την θέλει, δεν την επιθυμεί, δεν την εύχεται σε κανέναν, ιδίως στα αγαπημένα του πρόσωπα (και λογικό είναι). Και αυτό που επιθυμούμε για αυτούς είναι να είναι καλά και να έχουν «μια καλή ζωή».
Ποιο μπορεί να είναι το ‘’μυστικό’’ για την ευτυχία; Τι μπορεί να μας κάνει ευτυχισμένους; Γιατί κάποιοι άνθρωποι είναι ευτυχισμένοι και κάποιοι δεν τα έχουν καταφέρει; Τι τους διαφοροποιεί;
Θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε μερικές παραμέτρους για την ευτυχία. Δεν θα μιλήσουμε για υλικά αγαθά πχ ένα ακριβό αυτοκίνητο, ένα μεγάλο σπίτι. Θα αναφερθούμε σε άυλα αγαθά και αξίες οι οποίες δεν αγοράζονται αλλά υπάρχουν ελεύθερα. Αρκεί να τα συνειδητοποιήσουμε και να τα διεκδικήσουμε για τις ζωές μας. Ποιες είναι αυτές οι αξίες;
1). Ο προάγγελος της ευτυχίας είναι η ευχαρίστηση. Κατανοήστε το καλό στη ζωή σας και υποδεχτείτε το. Αποδεχτείτε κάθε όμορφη στιγμή που σας δίνει η ζωή στην καθημερινότητά σας. Ο ήλιος ή και η βροχή, ο σύντροφος σας, τα παιδιά σας, ένα νόστιμο φαγητό, μία ξεκούραστη βόλτα, λίγος ελεύθερος χρόνος, λίγη ξεκούραση… Θα μπορούσα να σας απαριθμήσω άπειρες στιγμές από την καθημερινότητα που αν τα αναγνωρίσουμε και τα απολαύσουμε αρκούν για να μας κάνει ευτυχισμένους.
2). Η συγχώρεση είναι σημαντική. Αν κατανοήσουμε την ανθρώπινη αδυναμία και την συγχωρέσουμε τότε μπορούμε να προστατέψουμε τον εαυτό μας από τον πόνο και την στενοχώρια. Ενώ αν δεν μπορούμε να συγχωρέσουμε τότε ο θυμός και ο πόνος διογκώνονται και δεν αφήνουν χώρο για ήρεμα και όμορφα συναισθήματα.
3). Φίλοι… τα αδέρφια που επιλέγουμε. Είναι η συντροφιά μας, οι άνθρωποι που θα μοιραστούμε είτε τη λύπη είτε τη χαρά μας. Είναι αυτοί, οι οποίοι θα μας σταθούν στα δύσκολα και θα μας συντροφεύσουν στα εύκολα. Είναι αυτοί που δεν προσποιούμαστε κάποια άλλη εικόνα (πιθανότατα αρεστή στο κοινωνικό σύνολο) αλλά είμαστε ο εαυτός μας, ο πραγματικός. Οι φίλοι είναι η «επένδυση» της ζωής μας που θα μας «πλουτίσει» τη ψυχή και την καρδιά.
4). Ευγένεια… τι ωραία θα ήταν να αφήναμε στην άκρη τις ύβρεις, την εκδικητικότητα, το μίσος, την κακία. Η ευγένεια θα σας ανοίξει ψυχικά και θα σας γεμίσει ευχαρίστηση. Ενώ η ανθρώπινη κακία δεν προσφέρει απολύτως τίποτα, αντιθέτως φθείρει και σας «στενεύει» ψυχικά, με αποτέλεσμα να δυσφορείτε και να μην περνάτε καλά.
5). Να ζείτε το εδώ και τώρα .Το παρόν είναι ο μόνος χρόνος που υπάρχει. Το παρελθόν πέρασε… έφυγε, ενώ το μέλλον δεν έχει έρθει ακόμη, δε το γνωρίζουμε. Μην μένετε αλυσοδεμένοι σε κάποιο γεγονός που έγινε ή καθηλωμένοι σε κάτι που μπορεί να συμβεί αλλά δεν έχει γίνει. Ζήστε το τώρα, είναι η μόνη, αληθινή πραγματικότητα.
Η ευτυχία κρύβεται στα απλά, τα μικρά, τα καθημερινά. Η ευτυχία είναι στο χέρι μας και είναι πιο εύκολη να την επιτύχουμε από όσο νομίζουμε…

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος στο Περιστέρι, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».

Παν. Τσαλδάρη & Σαρανταπόρου (πλησίον Μετρό Περιστερίου), Περιστέρι
2105770353

Γράφει ο Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου Γιάννης Ξηντάρας

Το άγγιγμα είναι ζωτικής σημασίας για τη σχέση σε καθημερινό επίπεδο αλλά και για την ερωτική ζωή του ζευγαριού, καθώς αποτελεί το θεμέλιο του συναισθηματικού δεσμού μεταξύ δύο ατόμων. Γιατί όμως είναι τόσο σημαντική η σωματική επαφή;

Από τα χρόνια της εμβρυϊκής μας ζωής, η σωματική επαφή είναι από τα πρώτα πράγματα που νιώθουμε, ενώ είμαστε ακόμη στη μήτρα της μητέρας μας. Μας κάνει να νιώθουμε ασφαλείς, ζεστασιά και είναι πρωταρχικής σημασίας για την υγιή μας ανάπτυξη κατά την παιδική μας ηλικία και αργότερα.

Η ανάγκη μας για σωματική επαφή είναι θεμελιώδης και αποτελεί βασικό συστατικό της ευεξίας και της ψυχικής μας υγείας. Γι’ αυτό παρατηρούμε πως σε περιόδους της ζωής μας, αν ίσως στερηθούμε την επαφή, βιώνουμε κάποια αγωνία ή άγχος.

Ωστόσο η επαφή με τρυφερότητα, μέσα από χάδια, αγκαλιές, είναι από τα πράγματα που δυστυχώς εξαφανίζονται σε μία μακροχρόνια σχέση. Αυτό συμβαίνει συνήθως διότι οι προτεραιότητές μας αλλάζουν: στη θέση της σωματικής επαφής βάζουμε τη φροντίδα των παιδιών μας, τις δουλειές του σπιτιού, την εργασία μας και πολλά άλλα ακόμη. Όσο μεγαλώνουμε, η έλλειψη της σωματικής επαφής, του αγγίγματος, των χαδιών, φαίνεται πως φθείρει τις σχέσεις μας με τους ανθρώπους που αγαπάμε.

Είναι πολύ σημαντικό, η σωματική επαφή, να μη συγχέεται πάντα με τη σεξουαλική επαφή και να μην προσλαμβάνεται ως προκαταρκτικό. Καθώς, αν σε μια σχέση οι επιθυμίες δεν είναι αμοιβαίες, η σωματική επαφή μπορεί να φέρει ανισορροπία στην επιφάνεια. Ο άνδρας μπορεί να θέλει να αγγίξει τρυφερά τη γυναίκα, αλλά να φοβάται να κάνει κάτι τέτοιο, φοβούμενος ότι η γυναίκα θα τον απορρίψει, καθώς θα το εκλάβει ως σεξουαλικό κάλεσμα ή και το αντίστροφο, φυσικά.

Η συχνή σωματική επαφή φέρνει πιο κοντά λοιπόν δύο ανθρώπους και μπορεί να καταστεί ένας τρυφερός τρόπος επικοινωνίας που θα οδηγήσει στην ικανοποίηση και τη χαρά. Δοκιμάστε το!

To απόσπασμα έχει επιμεληθεί ο Γιάννης Ξηντάρας.

Aπό το βιβλίο «η βίβλος του sex» της Laura Berman

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου στην Αθήνα, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

Όλοι οι άνθρωποι κουβαλούν την δική τους ιστορία, τα δικά τους βιώματα. Άλλοι έχουν ευτυχισμένο παρελθόν ή παρόν και άλλους κάτι τους έχει πονέσει και υποφέρουν. Με κάποιο τρόπο, όμως, θα περάσουμε από κάποιες δοκιμασίες, οι οποίες ως εμπειρίες ζωής θα σχηματίσουν τον τρόπο σκέψης μας και το ποιόν του χαρακτήρα μας.

Θα έχετε προσέξει πως οι πιο γελαστοί και ευγενικοί άνθρωποι συνήθως είναι οι άνθρωποι που έχουν πληγωθεί  πιο πολύ. Είναι αυτοί που επειδή έχουν νιώσει πως είναι να είσαι πληγωμένος, θυμωμένος, στενοχωρημένος φροντίζουν ώστε να μην νιώσει κανείς άλλος με αυτά τα συναισθήματα. Είναι αυτοί που αν παρατηρήσουν πως τελικά κάποιος βιώνει τον πόνο, θα προσπαθήσουν να τον απαλύνουν είτε με συζήτηση είτε με κάποιο αστείο.

Ο άνθρωπος που έχει στη ζωή του πολλές δυσκολίες, επιθυμία του είναι να παραμείνει καλός άνθρωπος. Αυτά που στερήθηκε από τη ζωή του και τα λαχτάρησε όπως την αγάπη, την κατανόηση και την εμπιστοσύνη, έχει θέληση να τα προσφέρει στον υπερβολικό βαθμό.

Για παράδειγμα, θυμάμαι τις ιστορίες που μου έλεγε ο γέροντας του χωριού, ένας αγρότης της επαρχίας που πέρασε την παιδική του ηλικία καταπιεσμένος από τους γονείς του και την κοινωνία. Δεν μπορούσε να σπουδάσει γιατί έπρεπε να αναλάβει τα κτήματα. Δεν μπορούσε να παίξει με τους φίλους του γιατί έπρεπε να βοηθάει τον πατέρα του. Δεν είχε δικαίωμα ακόμα να επιλέξει και τη γυναίκα του, καθώς αυτή είχε επιλεγεί από άλλους για αυτόν. Σε αντίθετη περίπτωση που πρόβαλλε τις απόψεις του ή τις αντιρρήσεις του, θα πληγωνόταν είτε σωματικά είτε συναισθηματικά.

Παρόλα αυτά, είναι ο πιο γελαστός άνθρωπο που γνωρίζω. Είναι ο άνθρωπος με τις πιο φιλελεύθερες απόψεις, με τα πιο ωραία ανέκδοτα, με τις πιο παρήγορες κουβέντες. Είναι ο άνθρωπος που παρά τις δυσκολίες της ζωής, φτώχεια, καταπίεση, πόλεμος, σωματική και ψυχολογική βία θέλει να βλέπει τους ανθρώπους γύρω του να είναι χαρούμενοι και να μη το βάζουν κάτω. Είναι ο άνθρωπος που προσφέρει σε μεγάλες δόσεις την αγάπη και την καλοσύνη του, καθώς τα έχει στερηθεί στη ζωή του. Είναι ο πιο ευγενικός άνθρωπος.

Οι ευγενικοί άνθρωποι έχουν ζήσει την ζωή τους με όλες τις πτυχές της. Γνωρίζουν κάθε αρνητικό συναίσθημα και επιθυμούν κάθε θετικό συναίσθημα. Έχουν καταφέρει να μετατρέψουν την θλίψη σε χαρά, την απογοήτευση σε εμπειρία, την αποτυχία σε μάθημα ζωής. Από αυτές τις καταστάσεις βγήκαν πιο δυνατοί και ανθεκτικοί. Δεν γεννήθηκαν έτσι αλλά διαμορφώθηκε ο χαρακτήρας τους από τις εμπειρίες αυτές.

Τέλος, το πιο εύκολο είναι μέσα από τις δυσκολίες της ζωής να γίνουμε αρνητικοί, κακοί και μίζεροι. Η ευγένεια, η καλοσύνη και η αγάπη είναι ο δύσκολος δρόμος, θα πρέπει να πολεμήσετε, να πληγωθείτε και να βγείτε δυνατότεροι.

Η επιλογή είναι δική σας….

Το άρθρο συνυπογράφουν οι ψυχολόγοι του Κέντρου Συμβουλευτικής & Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή», Γιάννης  Ξηντάρας, Ράνια  Λεμονή, Αγλαΐα Κρητικού, Χάρης Παλίδης και Μαντώ Κωνσταντουλάκη.

Γράφει ο Ψυχολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος Γιάννης Ξηντάρας (paidi-efivos.gr)  

Αναμφισβήτητα, εμείς οι γονείς αγαπάμε τα παιδιά μας, τα νοιάζομαστε, τα φροντίζουμε, τους προσφέρουμε όσο το δυνατόν περισσότερα προκειμένου να τα βλέπουμε ευτυχισμένα. Καθημερινό μέλημα μας, είναι να μην στερηθούν τα παιδιά μας τίποτα, να μην παραπονεθούν, να μην στενοχωρηθούν. Μόνο η ευτυχία τους!

Ωστόσο, συχνά σε αυτή την καθημερινή μας προσπάθεια να προλάβουμε κάθε τους επιθυμία, κάθε τους αγωνία γεμίζουμε με ανησυχίες, άγχος και προβληματισμούς.  Αρχίζουμε να πιστεύουμε  πως μάλλον δεν ανταποκρινόμαστε επαρκώς στο ρόλο του γονέα, έχουμε αμφιβολίες για τον εαυτό μας και για το αν πράττουμε τα δέοντα. Έχουμε συνεχώς την ενοχή πως δε θα τα καταφέρουμε και πολλές φορές απογοητευόμαστε…

Πόσες φορές δεν έχουμε αναρωτηθεί και έχουμε πει: «Μα πως το έκανα αυτό, σίγουρα θα μπορούσα να το είχα κάνει καλύτερα!», «Λάθος η απόφαση μου, έπρεπε να το είχα σκεφτεί πιο συνετά!», «Έπρεπε να τον κάνω καλύτερο μαθητή», «Έπρεπε να το κάνω καλύτερο άνθρωπο».

Όλο σκέψεις, αμφιβολίες  και κατηγορώ για τα  ‘’πρέπει’’… Ας ηρεμήσουμε και ας δούμε τα πράγματα πιο ψύχραιμα … Ας είμαστε ρεαλιστές και ας αποδεχτούμε και ας αγαπήσουμε τα παιδιά μας όπως είναι και ας μην έχουμε αβάσιμες προσδοκίες. Η αλήθεια είναι μία… Όλοι οι γονείς θέλουμε το καλύτερο για τα παιδιά μας, δεν χρειάζεται να γεμίζουμε το μυαλό μας με ενοχές. Θα μας βοηθήσει αν δεχτούμε αυτό που είμαστε πραγματικά, αν συνεχίζουμε κάνουμε αυτό που μπορούμε σύμφωνα με τις δυνατότητές μας. Δεν υπάρχει λόγος, να εξαντλούμε το μυαλό μας και το σώμα για να πετύχουμε ουτοπικά σχέδια.

Πιθανόν όταν χαλαρώσουμε και δούμε τις καταστάσεις κάτω από πιο ήρεμη οπτική γωνία, τότε να κατανοήσουμε πως  τα πράγματα δεν είναι και τόσο άσχημα και πως οι αγωνίες μας δεν είναι και τόσο σοβαρές. Δεν χρειάζεται να είμαστε συνέχεια μέσα στο άγχος, και ας απολαύσουμε το ρόλο του γονέα και τη χαρά των παιδιών μας!

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος στο Περιστέρι, τ.συνεργ. στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία”, μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Εφηβικής Ιατρικής και του Ευρωπαϊκού Συλλόγου Ψυχοθεραπείας. Απόφοιτος Ε.Κ.Π.Α, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

Παν. Τσαλδάρη & Σαρανταπόρου (πλησίον Μετρό Περιστερίου), Περιστέρι
2105770353

Γράφει ο Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας (xidaras.gr)

Συναισθήματα είναι όλα αυτά που νοιώθουμε είτε ευχάριστα είτε δυσάρεστα. Από τα πιο συνήθη συναισθήματα είναι  η ευτυχία, η δυστυχία, η χαρά, η στενοχώρια, η θλίψη, η ευχαρίστηση, ο θυμός, η αγάπη, το μίσος κ.ά.

Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος έτσι ώστε το να νιώθουμε είναι δεδομένο, αναπόφευκτο και στο τέλος φυσιολογικό. Το ζητούμενο είναι κάθε φορά που έχω ένα συναίσθημα να μπορώ να το αναγνωρίζω, να το κατανοώ, να το διαχειρίζομαι και εντέλει να το αποδέχομαι.

Συνήθως, δεν τηρούμε όλη την προηγούμενη σειρά, με αποτέλεσμα να μπλοκάρουμε την αποδοχή των συναισθημάτων μας. Μπορεί να αναγνωρίσουμε επιφανειακά κάποιο αρνητικό συναίσθημα αλλά να μην το διαχειριστούμε επαρκώς. Επόμενο είναι να εγκλωβιστεί μέσα μας, να μην το βγάζουμε και να οδηγηθούμε σε δυσάρεστα συναισθήματα.

Όπως επίσης, και με τα ευχάριστα συναισθήματα… Μερικές φορές δεν ξέρουμε πώς να διαχειριστούμε, πώς να εξωτερικεύσουμε τη χαρά μας. Το εγκλωβίζουμε και αυτό μέσα μας… Όλα μέσα και στο τέλος «πνιγόμαστε» σε μια κουταλιά απλών, καθημερινών συναισθημάτων!

Και μπλοκάρουμε…

Δεν είναι ότι δεν νοιώθουμε, αλλά έχουμε μπλοκάρει τα συναισθήματά μας. Καταλαβαίνω ότι είναι πολύ εύκολο να δώσω μία συμβουλή  «Εκφράσου», «Μην τα κρατάς μέσα σου», «Ανοίξου». «Απελευθερώσου» στο μπλοκάρισμα σου.

Η αλλαγή, όμως, για να γίνει πρέπει να το θέλεις και να προσπαθήσεις πολύ!

Η επιλογή είναι δική σου!

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος στο Περιστέρι, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».

Παν. Τσαλδάρη & Σαρανταπόρου (πλησίον Μετρό Περιστερίου), Περιστέρι
2105770353

Γράφει ο Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας (xidaras.gr) 

«Μία φορά ζεις…», «Ζήσε το κάθε λεπτό», «Μην αφήνεις για αύριο αυτό που μπορείς να κάνεις σήμερα…» «Μια ζωή την έχουμε…» και πόσες άλλες τέτοιες εκφράσεις που ουσιαστικά εξυμνούν την αξία, το νόημα και την σπουδαιότητα της ζωής μας.

Όσο περνάνε τα χρόνια πολλοί άνθρωποι συνειδητοποιούν όλο και περισσότερο πως η ζωή είναι μικρή και τίποτα δεν κρατάει για πάντα.  Κατανοούν ότι όντως πρέπει να ζουν το κάθε λεπτό της ζωής τους.

Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν όμως και αρκετοί που στεναχωριούνται ή και πανικοβάλλονται στη σκέψη πως τελικά τίποτα δεν κρατάει για πάντα… Λοιπόν, ας το πάρουμε απόφαση, να συνειδητοποιήσουμε και να αποδεχτούμε την αλήθεια έτσι όπως έχει. Ας ζήσουμε την κάθε στιγμή και ας ασχοληθούμε με δραστηριότητες που μας κάνουν ευτυχισμένους.

Να οργανώσουμε περισσότερο τη ψυχή μας και γενικότερα τη ζωής μας. Πως θα το κάνουμε αυτό; Θα πρέπει να καταβάλουμε μεγάλη προσπάθεια και να μην είμαστε ανεύθυνοι, δηλαδή να μην τα παρατάμε σε κάθε δυσκολία, να είμαστε αγωνιστές και να μην τα περιμένουμε όλα έτοιμα από τους άλλους. Επίσης, θα βοηθήσει αν πάντα στο μυαλό μας σκεφτόμαστε ότι δεν φταίνε μόνο οι άλλοι για τα γεγονότα που μας συμβαίνουν, αλλά μερίδιο ευθύνης έχουμε σίγουρα και εμείς.  Σίγουρα είναι πιο εύκολο να προσάπτουμε κατηγορίες στους άλλους (π.χ. «Εσύ φταις που…») αλλά η μαγεία και η ουσία της ζωής είναι να έχεις τη δύναμη και το θάρρος να παραδεχτείς  ότι έκανες εσύ το λάθος και να πεις «Και εγώ φταίω».

Δεν ωφελεί πουθενά και κανέναν το να κατηγορούμε συνέχεια τους άλλους για τις πιθανές κακοτυχίες που μπορεί να συμβαίνουν στη ζωή μας. Η ζωή είναι δική μας, μας ανήκει και μόνο εμείς είμαστε υπεύθυνοι για το πόσο καλά ή άσχημα θα τη ζήσουμε. Όλες οι καταστάσεις περνάνε από το χέρι μας και εμείς θα κάνουμε τις επιλογές που θα μας κάνουν ευτυχισμένους…

Άλλωστε μην ξεχνάμε κάτι πολύ βασικό… ο εαυτός μας είναι το μόνο που έχουμε και μόνο αυτόν μπορούμε να εμπιστευτούμε και να βασιστούμε. Μόνο ο εαυτός μας δεν πρόκειται να μας προδώσει (είναι αυτό που υπάρχει σίγουρα). Μετέπειτα, έρχονται και οι υπόλοιποι, η οικογένεια, ο σύντροφος, οι φίλοι, οι συνάδελφοι, όλοι αυτοί που συναναστρεφόμαστε και που τους δεχόμαστε με χαρά στη ζωή μας είτε για τις χαρές είτε για τις λύπες μας, στις ομορφιές και στις δυσκολίες μας. Αποτελούν ένα σημαντικό στήριγμα στη ζωή μας μαζί με τον μοναδικό εαυτό μας.

Τι θα λέγατε αν ζούσαμε με απλό και ουσιαστικό τρόπο την καθημερινότητά μας, χωρίς να φοβόμαστε, χωρίς να έχουμε αμφιβολίες, χωρίς να διστάζουμε πως αν κάνουμε αυτό δε θα γίνουμε αρεστοί. Ας ζήσουμε τη ζωή μας με πάθος και όσο πιο καλά γίνεται…

Μην ξεχνάμε πως η ζωή είναι τόσο ωραία αλλά παράλληλα τόσο μικρή! Καλύτερα να κάνουμε κάτι και να μην πετύχουμε, να αποτύχουμε, ας είναι και λάθος, παρά να το μετανιώσουμε αργότερα επειδή δεν το τολμήσαμε!

Για το τέλος μια προτροπή έχω να κάνω… Ζήσε!

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος στο Περιστέρι, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».

Παν. Τσαλδάρη & Σαρανταπόρου (πλησίον Μετρό Περιστερίου), Περιστέρι
2105770353

Γράφει ο Ψυχολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος Γιάννης Ξηντάρας (paidi-efivos.gr)  

Κάθε φορά, ειδικοί και μη, σπεύδουμε να χαρτογραφήσουμε τα δικαιώματα των παιδιών. Τι χρειάζονται, τι τους κάνει καλό, τι τα κάνει να νιώθουν ευτυχισμένα, πλήρη, χαρούμενα. Καλά κάνουμε, το αξίζουν. Τα παιδιά είναι ότι πολυτιμότερο έχουμε: χρειάζονται την προσοχή, το ενδιαφέρον και την φροντίδα μας.

Εμείς, οι γονείς, τι αξίζουμε; Έχουμε δικαιώματα εμείς; Ανάγκες, επιθυμίες, προτεραιότητες; Σίγουρα έχουμε!

Παρακάτω ακολουθεί ένας συνοπτικός χάρτης με τα δικαιώματα ενός γονιού…

1. Οι γονείς έχουμε ανάγκη από ανάγκη και φροντίδα.
2. Οι γονείς έχουμε ανάγκη από ελεύθερο χρόνο.
3. Οι γονείς έχουμε ανάγκη από ξεκούραση.
4. Μας αρέσουν κι εμάς τα γλυκά, τα παγωτά, οι τούρτες, οι τάρτες, οι κρέπες και οι βάφλες…
5. Μας αρέσουν τα παιχνίδια, τα λούνα παρκ, η τηλεόραση, ο υπολογιστής, ο κινηματογράφος.
6. Μας αρέσουν οι βόλτες, πάσης φύσεως.
7. Θέλουμε να έχουμε κι εμείς φίλους, να τους συναντάμε, να κάνουμε μαζί τους πράγματα.
8. Μας αρέσει η θάλασσα, το κολύμπι, το βουνό, η κατασκήνωση, το περπάτημα, το τρέξιμο, το ποδήλατο…
9. Θέλουμε κι εμείς τους γονείς μας (αν τους έχουμε) και μας λείπουν (αν δεν τους έχουμε)
10. Θέλουμε κι εμείς επιβράβευση, αναγνώριση και γιατί όχι κανάκεμα!

10, 100, 1000, οι ανάγκες και οι επιθυμίες των γονιών είναι στην πραγματικότητα όσες και των παιδιών τους. Όχι. Ξέρουμε ότι τα παιδιά έχουν τον πρώτο λόγο – τους ανήκει, τους αξίζει και εμείς τους τον παραχωρούμε: εξάλλου είναι τόσο ωραίο να είσαι γονιός…

Όμως μην μας λησμόνει!

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος στην Αθήνα, τ.συνεργ. στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία”, μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Εφηβικής Ιατρικής και του Ευρωπαϊκού Συλλόγου Ψυχοθεραπείας. Απόφοιτος Ε.Κ.Π.Α, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

Γράφει η ψυχολόγος Ράνια Λεμονή, επιστημονικός συνεργάτης του Κέντρου Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εξέλιξη της τεχνολογίας είναι καταπληκτικό εργαλείο για τον άνθρωπο. Μας έχει δώσει δυνατότητες και μας έχει διευκολύνει σε πολλά επίπεδα, πράγμα που ούτε φανταζόμασταν πριν 20-30 ή 40 χρόνια . Μια από αυτές τις δυνατότητες είναι η ανταλλαγή απόψεων, το πεδίο να αναπτυχθούν και να εκτεθούν θέσεις, γνώμες και πιστεύω. Εξαιρετικό που μπορεί να υπάρχει αυτό το βήμα, αυτή η «γέφυρα» μοιράσματος, ενός μοιράσματος πιο διευρυμένου.

Την ίδια στιγμή που συμβαίνει αυτό, είναι απογοητευτικό και στενάχωρο να παρατηρείς ότι το ανθρώπινο είδος βγάζει προς τα έξω (τώρα που έχει την ευκολία) μια «ανθρωποφαγική» πλευρά του εαυτού του. Μέσα στις «συζητήσεις» και την ανταλλαγή απόψεων (πολύ συχνά την απρόσωπη και απροσδιόριστη, μεταξύ αγνώστων) προβάλλεται η τάση για επίθεση, για προσβολή, για υποτίμηση και επίκριση. Με άλλα λόγια, η «χολή» που βγάζει ο άνθρωπος προς άνθρωπο είναι διάχυτη στις «πλατφόρμες» αυτών των «συζητήσεων».

Τι κρίμα να λείπει ο σεβασμός, η διακριτικότητα και η ευγένεια! Γιατί όταν υπάρχει, τότε πραγματικά ανταλλάζουμε τις απόψεις μας –που μπορεί να είναι διαφορετικές-. Αλλιώς ανταλλάζουμε τα πυρά και την μικρότητα μας!

Το “Επαφή” αποτελεί ένα σύγχρονο κέντρο συμβουλευτικής και ψυχολογικής υποστήριξης εφήβων, ενηλίκων και ζευγαριών, με επιστημονικό υπεύθυνο τον Γιάννη Ξηντάρα Ψυχολόγος στην Αγία Παρασκευή.

Λεωφ. Μαραθώνος 79, Σταυρός Αγίας Παρασκευής, Αγία Παρασκευή
Τηλ. 2106619177

Το κείμενο επιμελήθηκε ο Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας (xidaras.gr)

Τον τελευταίο καιρό έρχομαι αντιμέτωπη με άρθρα τα οποία αναδεικνύουν  έναν συγκεκριμένο αριθμό βημάτων ή χαρακτηριστικών σχετικά με θέματα που αφορούν στις διαπροσωπικές σχέσεις, στο νόημα της ζωής ή ακόμα και σε ψυχικές διαταραχές ή ασθένειες. Έτσι λοιπόν υπάρχουν 5 σημάδια για να καταλάβουμε εάν ο σύντροφος μας πάσχει από ναρκισσιστική διαταραχή, 3 τρόποι για να ζήσουμε ευτυχισμένοι  και 8 σημάδια που δείχνουν ότι πρέπει να σε δει ειδικός.

Χρόνια ερευνών πάνω στην ψυχική υγεία, χιλιάδες συγγραμμάτων από επιστήμονες, αμέτρητα χρόνια φιλοσοφικής σκέψης και αναζήτησης από παλιούς και σύγχρονους φιλοσόφους, συμπυκνώνονται σε  «10 βήματα, 3 σημάδια ή 5 πράγματα».  Η μια και μοναδική Αλήθεια σε συμπυκνωμένη κονσέρβα. Εύκολα την αγοράζεις, γρήγορα την καταναλώνεις αλλά μερικές φορές κάθεται «βαριά» στο το στομάχι.

Ομολογώ ότι μπήκα και εγώ στον πειρασμό να διαβάσω ένα τέτοιο άρθρο, με τίτλο «10 σημάδια που δείχνουν ότι φροντίζετε τον εαυτό σας». Είχα την εντύπωση ότι φροντίζω τον εαυτό μου αρκούντως ικανοποιητικά και είχα την βεβαιότητα ότι θα κατέχω και τα 10 σημάδια. Καθώς το διάβαζα συνειδητοποίηση ότι κανένα σημάδι δεν ταίριαζε απόλυτα σε μένα, κάποια μάλιστα δεν τα έβρισκα καθόλου σημαντικά. Τελική διάγνωση : «δεν φροντίζω τον εαυτό μου». Σοκ. Ευτυχώς αποσύρθηκα γρήγορα από αυτό το παιχνίδι με τους αριθμούς που πάντα βγαίνεις χαμένος. Συνειδητοποίηση ότι μπορεί να μην κάνω τα συγκεκριμένα βήματα αλλά κάνω χιλιάδες άλλα που δείχνουν ότι φροντίζω τον εαυτό μου.

Και τι γίνεται στην περίπτωση που μου ταιριάζουν και οι 8 λόγοι που δείχνουν ότι πάσχω από κατάθλιψη και ταυτόχρονα μου ταιριάζουν και οι 32 λόγοι που δείχνουν ότι είναι ευτυχισμένη? ΜΠΕΡΔΕΜΑ.

Η κατηγοριοποίηση  σημαντικών ζητημάτων του ανθρώπου οδηγεί σε δική του κατηγοριοποίηση και διαμορφώνει μια περιοριστική αντίληψη του εαυτού του, των άλλων και την κοινωνίας.  Η διαμόρφωση της αντίληψης του εαυτού θα πρέπει να προέρχεται τουλάχιστον από την βαθειά και ενδελεχή παρατήρηση και αναγνώριση των αναγκών και εμπειριών μας. Η κατηγοριοποίηση τέτοιου τύπου μας απομακρύνει από την αναγνώριση της μοναδικότητάς μας και του εντελώς προσωπικού μας τρόπου να αντιλαμβανόμαστε την δική μας πραγματικότητα.

Ας μην περιοριζόμαστε σε έναν μικρό αριθμό από ενδεχόμενα που μας προσφέρουν ποικίλα άρθρα στο διαδίκτυο και ας είμαστε ανοιχτοί στα χιλιάδες άλλα ενδεχόμενα που υπάρχουν. Δεν υπάρχουν 10 βήματα για να βρούμε την ευτυχία, υπάρχουν και χιλιάδες άλλα. Δεν υπάρχουν 5 σημάδια που μας δείχνουν ότι ο σύντροφός μας μας αγαπάει, υπάρχουν και χιλιάδες άλλα.

Το διαδίκτυο είναι αναμφισβήτητα μια τεράστια δεξαμενή πληροφοριών. Δεν μπορούμε όμως να βρούμε εκεί τις απαντήσεις που ζητάμε σε υπαρξιακά ζητήματα , σε ζητήματα ψυχικής υγεία ή διαπροσωπικών σχέσεων. Τα ερωτήματα που αφορούν τον εαυτό, μόνο στον εαυτό απαντώνται.

Ντέντε Δήμητρα – Κοινωνιολόγος, Msc Counselling, Εκπαιδευόμενη Ψυχοθεραπεύτρια 

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος στο Περιστέρι, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».

Παν. Τσαλδάρη & Σαρανταπόρου (πλησίον Μετρό Περιστερίου), Περιστέρι
2105770353

Γράφει ο Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας (xidaras.gr)

Λόγω της επαγγελματικής μου ιδιότητας ως ψυχολόγος έρχομαι συχνά σε επαφή με ανθρώπους, οι οποίοι είναι δυστυχισμένοι, βυθισμένοι στην απελπισία, στα όρια της κατάθλιψης, σε απόγνωση, εγκλωβισμένους σε αδιέξοδα …

Αισθάνονται στριμωγμένοι στην γωνιά του μυαλού τους, όπου δεν υπάρχει διέξοδος. Ακινητοποιημένοι, στέκονται ανήμποροι, σχεδόν άφωνοι, κοιτούν τον χρόνο να περνά, βλέπουν τη ζωή τους να περνά μπροστά από τα μάτια τους, τα χρόνια να φεύγουν… Κι αυτοί μένουν στάσιμοι στην καλύτερη ή μένουν πίσω! Μένουν σε μια σχέση χωρίς νόημα, χωρίς αγάπη, χωρίς ίχνος επικοινωνίας, χωρίς σεβασμό, χωρίς τίποτα από όσα θέλησαν ή  ονειρεύτηκαν. Σε μια σχέση που υπάρχει ψυχολογική καταπίεση και όχι σπάνια… σωματική κακοποίηση.

Δυστυχώς μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι γίνονται μέσα στην οικογένεια μας, στον περίγυρο μας, σε φίλους μας… σε αγνώστους μας. Σε πολλούς από αυτούς τους ανθρώπους που το ζουν δεν είναι εύκολο να φύγουν, να ξεφύγουν.

Το συναίσθημα που κυριαρχεί μέσα τους είναι ο φόβος. Ο φόβος για τον Άλλον (σχέση, εργοδότης, γνωστός…), ο φόβος για την αποτυχία, ο φόβος για το άγνωστο. ο φόβος τους κρατά αλυσοδεμένους και ανήμπορους, η απουσία κάθε πίστης και ελπίδας ότι κάτι μπορεί να αλλάξει. Και είναι αλήθεια, δεν είναι εύκολο να απαγκιστρωθείς από αυτό το συναίσθημα. Και να πάει πού; Σε ποιον να απευθυνθεί; Ποιον να πιστέψει; Τι να κάνει; Πού να ακουμπήσει; Οι άνθρωποι αυτοί έχουν χάσει κάθε εμπιστοσύνη, θάρρος, ελπίδα για ζωή… Κι όμως η παρηγοριά σε αυτούς τους ανθρώπους δεν μπορεί να είναι εκφράσεις τύπου «δε βαριέσαι», «έτσι είναι η ζωή», «τι τα ψάχνεις», «δεν υπάρχει λύση»…

Οι εκφράσεις που οφείλουμε να λέμε, πρέπει να δείχνουν ελπίδα και αισιοδοξία, ότι έστω και κάτι λίγο, έστω και μακρόχρονα κάτι μπορεί να γίνει, κάτι μπορεί να αλλάξει.

Και στην τελική, όσο δύσκολο κι αν είναι, ο καθένας μας αξίζει να παλέψει για να ξεφύγει από τα δεσμά του και να ζήσει ελεύθερος μια ζωή.

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος στην Αγία Παρασκευή, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

Λεωφ. Μαραθώνος 79, Σταυρός Αγίας Παρασκευής, Αγία Παρασκευή
Τηλ. 2106619177