Αδελφική σχέση… μία σχέση αληθινής, αγνής αγάπης  

Γράφει ο Ψυχολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος Γιάννης Ξηντάρας

Πόσες φορές δεν μας έχει τύχει να γνωρίζουμε δύο αδέρφια και να είναι δύο τελείως διαφορετικές προσωπικότητες… για παράδειγμα ο ένας να είναι ευγενικός, κοινωνικός και χαμογελαστός και ο άλλος να είναι νευρικός, σκυθρωπός και οξύθυμος. Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον πως δύο άνθρωποι που έχουν μεγαλώσει από τους ίδιους γονείς, έχουν πάρει την ίδια ανατροφή, τις ίδιες αξίες και τα ίδια πιστεύω, αναπτύσσονται διαφορετικά ως προς τις συμπεριφορές τους.

Παρόλα αυτά, όσο διαφορετικές προσωπικότητες κι αν είναι τα αδέρφια κάτι τους ενώνει. Τους ενώνει αυτό το «δέσιμο» που με το πέρασμα των χρόνων αρχίζουν να κατανοούν, να σέβονται, να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον και εντέλει έχουν αναπτύξει την έμπρακτη αγάπη. Είναι σαν δύο δέντρα που με την φροντίδα, εδραιώνουν τις ρίζες τους, μεγαλώνουν και ομορφαίνουν τον κόσμο.

Είτε τα δίδυμα που ξεκινούν το «δέσιμο» τους από την εμβρυική τους ζωή είτε ως αδέλφια με διαφορά κάποιων ετών, είναι (σχεδόν) σίγουρο πως θα αναπτύσσουν μία σχέση που θα περάσει από διάφορες φάσεις αγάπης και κόντρας.

Αρχικά, θα ζηλέψει το ένα το άλλο, καθώς το μεγαλύτερο παιδί θα αισθανθεί πως δεν έχει την πλήρη προσοχή του περιβάλλοντος του, που συνήθιζε να χαίρεται. Μπορεί να το χτυπήσει, να το δαγκώσει ή και να το μαλώσει. Ωστόσο, καθώς ο καιρός περνάει, αυτή η ζήλια θα μεταλλαχθεί σε ενδιαφέρον.  Πολλές φορές θα παρατηρήσουμε πως το μεγαλύτερο αδερφάκι μαθαίνει στο μικρότερο πώς να κρατάει καλύτερα το κουτάλι για να φάει την κρέμα του ή να του δείχνει πώς πρέπει να φέρεται σε μία επίσημη εκδήλωση, να το προστατεύει όταν οι φίλοι του το κοροϊδέψουν και φυσικά να τον υπερασπιστούν όταν οι γονείς τους το μαλώνουν.

Είναι άξιο θαυμασμού να βλέπουμε πώς αυτά τα δύο ανθρωπάκια μεταξύ τους, μεγαλώνοντας είναι αφοσιωμένα ο ένας στον άλλον, νιώθουν μια βαθιά οικειότητα από τα κοινά τους βιώματα και από την ισόποση αγάπη που έχουν πάρει από τους γονείς του, όταν έχουν την τύχη να την λάβουν γενναιόδωρα, ή ακόμη κι αν δεν έχουν.

Παρέα στις καλές στιγμές, παρέα στις δυσκολίες, και ας έχουν επιλέξει διαφορετικό τρόπο ζωής… άρα και διαφορετικά ενδιαφέροντα… διαφορετικέ έγνοιες, θα θυμούνται και θα αναγνωρίζουν πως στη ζωή τους υπάρχει ένα πρόσωπο που θα τους εμπνέει αγάπη και εμπιστοσύνη, απόρροια όλων των εμπειριών και των στιγμών που πέρασαν μαζί.

Τέλος, όλα αυτά χαρακτηριστικά δεν θυμίζουν γνωρίσματα φιλίας;

Τα αδέλφια μας… οι αληθινοί φίλοι που μας παραχωρεί η ζωή μέσω των γονιών μας.

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος στο Περιστέρι, τ.συνεργ. στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία”, μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Εφηβικής Ιατρικής και του Ευρωπαϊκού Συλλόγου Ψυχοθεραπείας. Απόφοιτος Ε.Κ.Π.Α, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.ψ

Παν. Τσαλδάρη & Σαρανταπόρου (πλησίον Μετρό Περιστερίου), Περιστέρι
2105770353
paidi-efivos.gr

Αποφάσεις… Μην τις αποφεύγουμε! Θα έρθουν εκείνες να μας βρουν πάλι..

Γράφει ο Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας

Στη ζωή συχνά έχουμε να αντιμετωπίσουμε το θέμα των αποφάσεων. Δεν είναι λίγες οι φορές που θα θέλαμε κάποιος άλλος να αποφασίσει για εμάς, για να νιώσουμε πιο «ελαφροί», ανέμελοι. Έτσι, σκεπτόμενοι τα πιθανά αποτελέσματα των αποφάσεών μας, δημιουργείται μέσα μας άγχος και βιώνουμε μια κατάσταση ταραχής. Κι εκείνες τις στιγμές οι περισσότεροι ίσως από εμάς ..πόσο θα θέλαμε να δώσουμε το βάρος της απόφασής μας σε κάποιον άλλον!

Αν παρατηρήσουμε τις ζωές μας θα δούμε πως ίσως ξοδεύουμε πολλή ώρα για να λάβουμε μία απόφαση. Άραγε υπάρχει κάποιο μυστικό που θα μπορούσε να μας απελευθερώσει από το βάρος αυτό, όταν είναι να αποφασίσουμε;

Πάλι, αν έχουμε αποφασίσει να κινηθούμε προς κάποια κατεύθυνση, αναρωτιόμαστε αν είναι η σωστή, τι αντίκτυπο θα έχει μελλοντικά για εμάς ή και τους γύρω μας. Συνήθως μας κατακλύζει μία αγωνία και νιώθουμε αβοήθητοι μπροστά σε τέτοιες στιγμές.

Αυτές μπορεί να αφορούν τις σπουδές μας, την οικογενειακή μας κατάσταση, τη δουλειά μας, την υγεία μας ή τις σχέσεις μας.

Καθώς η καθημερινότητα μάς δίνει άπειρες ευκαιρίες για να διαλέγουμε, να αποφασίζουμε για απλά πράγματα έως πολύ σημαντικά, θα μπορούσαν να αναφερθούν κάποιες σκέψεις που ίσως μπορούν να μας ανακουφίσουν από το βάρος της διαδικασίας λήψης αποφάσεων:

Συνήθως όταν παίρνουμε μία απόφαση, σκεφτόμαστε το όφελος το δικό μας. Όμως σκεφτόμαστε την ίδια στιγμή, τι αντίκτυπο θα έχουν οι αποφάσεις μας και για τους άλλους; Θα τους πληγώσουμε, θα προκαλέσουμε δυσκολίες στις ζωή τους;

Άλλη σκέψη είναι αν αυτή η απόφαση, συνειδητά πια, θα μας κάνει καλό, δηλαδή.. πιο ευτυχισμένους, πιο ισορροπημένους ή είναι ένας τρόπος να βλάψουμε τον εαυτό μας. Παράδειγμα, αποφασίζουμε να συνεχίσουμε μία σχέση που μας δίνει πόνο, μας εξουθενώνει. Ή αποφασίζουμε να ξεκινήσουμε το κάπνισμα.

Επίσης, βοηθά αυτή η απόφαση στο να επιτύχουμε και να εφαρμόζουμε εκείνες τις αρχές που μας κάνουν πιο ολοκληρωμένους, ελεύθερους από τους περιορισμούς των νοητικών μας αναταραχών; Αυτή η απόφαση μας επιτρέπει να βρούμε μέσα μας μια ηρεμία, μια αλήθεια.. τέτοια που μπορούμε και στους άλλους ανθρώπους μέσα τους να αναγνωρίσουμε;

Όλα αυτά θα μπορούσαμε να πούμε πως στηρίζονται σε μια ώριμη από τις εμπειρίες κοινή λογική. Ωστόσο.. κοιτάζοντας τη ζωή μας, θα δούμε πως συμβαίνουν μερικές φορές πράγματα που δεν μπορούμε να τα κατανοήσουμε με την κοινή λογική. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ίσως χρειάζεται να αφεθούμε στα χέρια της ίδιας της ζωής, που έχει κι εκείνη τους δικούς της κανόνες και αρχές. Έχοντας κι αυτό στο πίσω μέρος του μυαλού μας, μπορούμε να αποκτήσουμε μια σταθερότητα και ηρεμία στην καθημερινότητά μας.

Ίσως η δύσκολη καθημερινότητα και η μαγεία της ζωής πάνε χέρι-χέρι!

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος στο Περιστέρι, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».

Παν. Τσαλδάρη & Σαρανταπόρου (πλησίον Μετρό Περιστερίου), Περιστέρι
2105770353
xidaras.gr

Η ρουτίνα σε μια σχέση δεν είναι απαραίτητα κακό

Γράφει ο Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου Γιάννης Ξηντάρας

Η καθημερινότητα μας έχει πια ως εξής:
Ξυπνάμε. Δουλεύουμε. Τρώμε. Βλέπουμε τηλεόραση. Κοιμόμαστε.
Ξυπνάμε. Δουλεύουμε. Τρώμε. Βλέπουμε τηλεόραση. Κοιμόμαστε. κ.ο.κ
Συνέχεια και αδιάκοπα… η ρουτίνα μας θα πει κάποιος. Για φανταστείτε όμως, να μην υπήρχε η ρουτίνα. Η επανάληψη στη ζωή μας δεν είναι κάτι κακό, είναι μια σταθερότητα, μια βάση. Μας προσφέρει ασφάλεια. Την ρουτίνα πολλοί την κατηγορούν, ακόμα περισσότεροι την επιζητούν. Πρέπει να βρούμε ένα νόημα στο να την «επαναλαμβάνουμε», να βρούμε το νήμα που συνδέει το κάθε πριν με το κάθε μετά.

Πως αλλάζει η ρουτίνα στη συνθήκη «ΞΥΠΝΑΜΕ» –θα πούμε καλημέρα; -θα χαρίσουμε το χαμόγελο μας ή το φιλάκι μας στο σύντροφο μας, στους γονείς μας, στο παιδί μας; – θα ανοίξουμε τα παράθυρα να μπει φρέσκος αέρας; -θα πάρουμε πρωινό;

Σκεφτείτε τις δύο εικόνες:
Α. ξυπνώ, βαρύς, δύσθυμος, μόνο και μόνο γιατί με περιμένει μία από τα ίδια, προχωρώ στο μισοσκόταδο των κλειστών παντζουριών, φτιάχνω πρωινό, το τρώω βαριεστημένα (αν το κάνω κι αυτό), ντύνομαι, αποχωρώ…
Β. ξυπνάω, ανοίγω να μπει φως και αέρας, ρίχνω λίγο νερό στο πρόσωπό μου, δροσίζομαι, καλημερίζω άπαντες στο σπίτι κι άπαντες τους φιλώ. Φτιάχνω και ένα ωραίο πρωινό και όλοι μαζί καθόμαστε και το απολαμβάνουμε, ντύνομαι και αποχωρώ…

Η δεύτερη εικόνα είναι πιο ιδανική για να ξεκινήσουμε την μέρα μας, να έχουμε δύναμη να ανταπεξέλθουμε στην καθημερινότητα μας. Προσέξτε το μυστικό δεν είναι στο αν θα φάμε πρωινό αλλά στο «μαζί». Στη συντροφιά, στην ασφάλεια της σταθερότητας ότι εγώ και εσύ είμαστε μια ομάδα.
Κάνει καλό, να έχουμε τις στιγμές μας με όλους όσους αγαπάμε!

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου στο Περιστέρι, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

Παν. Τσαλδάρη & Σαρανταπόρου (πλησίον Μετρό Περιστερίου), Περιστέρι
2105770353
xidaras.gr

Αδιαφόρησε …για όποιον δεν σε σέβεται

Γράφει ο Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας

Αδιαφόρησε, πήγαινε αλλού, κοίτα μπροστά, πρόσεχε τον εαυτό σου… από ότι δεν σου ταιριάζει, από όποιον δεν σε σέβεται. Είτε πρόκειται για ανθρώπους που σε περιβάλλουν είτε πρόκειται για γεγονότα της καθημερινότητας.

Αδιαφόρησε… για αυτόν που δεν σε έχει προτεραιότητα στη ζωή του. Σε έχει δεύτερη ή και τρίτη επιλογή. Δίνει περισσότερο χρόνο στη δουλειά του ή στους φίλους του ή σε κάποιο άλλο άτομο. Δεν υπάρχει λόγος, να σπαταλάς το δικό σου χρόνο για έναν άνθρωπο που δεν σου ανήκει πραγματικά. Σε ένα τέτοιο μοτίβο «σχέσης» ουσιαστικά είσαι μόνος σου. Ποιος ο λόγος να διατηρήσεις αυτή τη σχέση;

Πήγαινε αλλού… δεν χρειάζεται να είσαι εκεί για όσους κοιτούν να σε «βολέψουν» στο πρόγραμμα τους. Πήγαινε σε όσους θέλουν με πολλή χαρά και αγάπη να σε δουν και να πείτε τα νέα σας, να ακούσουν τους προβληματισμούς σου, να χαρούν με τη επιτυχία σου. Δεν χρειάζεται να «παρακαλάς» για να είσαι στη ζωή κάποιου φίλου ή συγγενή ή συναδέλφου ενώ δεν υπάρχει θέση για σένα.

Κοίτα μπροστά… άφησε πίσω σου ό,τι δεν σε αντιπροσωπεύει. Όταν αρχίσεις να νιώθεις πως πιέζεσαι, να μην περνάς καλά και πρέπει να συμβιβαστείς με γεγονότα ή ανθρώπους τότε αποχώρησε. Όταν αρχίσεις να έχεις αμφιβολίες, να χάνεις την ηρεμία σου τότε είναι σημάδι πως κάτι δεν πάει καλά… Μερικοί μπορεί να σε πείσουν πως είσαι υπερβολικός (ίσως γιατί έτσι τους εξυπηρετεί) ή πως κάτι πάει στραβά με σένα τότε να αποχωρείς με το κεφάλι ψηλά και κοίτα μπροστά…

Πρόσεχε τον εαυτό σου… όταν βλέπεις πως αδυνατεί να ανταποκριθεί σε κάποιες καταστάσεις και οδηγείται στα σκοτεινά μονοπάτια του μίσους, του θυμού, της άρνησης και εντέλει της στενοχώριας τότε οφείλεις να δώσεις χρόνο στον ίδιο σου τον εαυτό για να πάρει αποστάσεις, να ανασυγκροτηθεί και σε κατάσταση ηρεμίας να πάρει θέση στο όποιο ζήτημα. Μην ξεχνάς ότι προτεραιότητα είναι πάντα ο εαυτός μας, είναι σκόπιμο να τον προσέχουμε και να τον αγαπάμε. Γιατί αν δεν αγαπήσουμε εμείς τον εαυτό μας… πως περιμένουμε να αγαπηθούμε από τους άλλους;

Συνοψίζοντας, αποχώρησε με το κεφάλι ψηλά όταν διαισθανθείς ότι κάποιος δεν σε σέβεται και δεν σε εκτιμά. Η αποχώρηση δεν χρειάζεται να γίνει με διαπληκτισμούς και έντονες διαμάχες… η ήρεμη απόφαση σου να φύγεις από ότι δεν σου ταιριάζει είναι η απάντηση σου. Να είσαι σίγουρος, πως τα καλύτερα έρχονται…

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος στο Περιστέρι, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».

Παν. Τσαλδάρη & Σαρανταπόρου (πλησίον Μετρό Περιστερίου), Περιστέρι
2105770353
xidaras.gr